Kees Krick

Veel mensen zijn blij met hun auto. Vooral als hij net nieuw is. Ook ik was erg blij toen ik het overdreven glimmende vehikel de showroom uitreed. Dat was vier jaar geleden. Sindsdien zijn er vele deukjes en krasjes op de eens zo mooie en gave lak verschenen. Hij glimt nu niet meer zo en de kleur is ook niet meer zo goed te bepalen. Volgens mij is het namelijk het beste om een auto zo vies mogelijk te houden aan de buitenkant. Als beschermlaagje voor de lak, bedoel ik. Want van schoonmaken krijg je alleen maar krassen.

Verder lezen Column: Inhouden

In werkelijk elk winkelcentrum, groot of klein, kom je ze altijd tegen. Eraan ontsnappen is onmogelijk. Als ik ze zelf niet zie, dan ziet mijn dochtertje ze wel. In welke uithoek ze ook verstopt staan, dichtbij, ver weg, ze mist er geen één, alsof Laura continu de omgeving afspeurt.

‘Die daar! Daar wil ik in!’

Verder lezen Column: Muntjes

Na afloop van een lange dag werken zit ik thuis op de bank, met mijn voeten comfortabel op de salontafel. Het is eigenlijk geen zitten, meer hangen. Laura, eind volgende maand wordt ze alweer drie , hangt naast mij. Ze staat met beide voeten op de grond, dat wel, maar leunt met rug en elleboogjes tegen de bank aan.

‘Je moet zó doen, Kees,’ zegt ze met glimmende oogjes.

Verder lezen Column: Vliegen

Ik sta in de tuin en kijk bedenkelijk naar flarden ragdunne draadjes die licht wuivend tussen de struiken hangen. Het zijn de stille getuigen van een slagveld, een bloedbad. Het resultaat van een impulsief potje alternatief tennis. Langzaam zakt de waanzin weg, keert het verstand terug, en zie ik de dingen weer helder. O god! Wat heb ik gedaan!

Verder lezen Column: Losse draden

Sinds kort gebruik ik medicijnen. Dat klinkt misschien dramatisch, maar is het niet. De kwaal die genezen moet worden stelt niet veel voor. Als ik de medicijnen niet inneem ga ik niet dood, althans niet eerder dan wanneer ik ze wel zou innemen. Het valt dus allemaal wel mee.

Verder lezen Column: Dag van de week

Zijn er overeenkomsten tussen een sigaret en een mobiele telefoon? Het lijkt misschien vergezocht, maar als ik de vele posters met onderaan in grote letters “Koninklijk besluit 4.10.1994” zie, bedenk ik mij dat ze er wel degelijk zijn.

Kreeg zoonlief vroeger op zijn verjaardag van zijn vader een doosje met zijn allereerste sigaretten en wat lucifers erbij uitgereikt, zo krijgt zoon of dochter tegenwoordig zijn of haar eerste prepaid box. Want ook jongelui moeten tegenwoordig bereikbaar zijn. Zeker op momenten dat ze in de schoolbanken zitten, terwijl ik zou verwachten dat vrienden en vriendinnen op datzelfde tijdstip ergens in soortgelijke klaslokalen zouden zitten.

Verder lezen Column: De moderne sigaret

Slechts heel af en toe maak ik mee dat iemands ogen groot worden van ontzetting. De laatste keer, inmiddels alweer meer dan een jaar geleden, was toen kennissen die bij ons op bezoek waren ontdekten dat Laura zelf de stereo mocht bedienen.

Verder lezen Column: Gevarenzone

Vaak heb ik mij betrapt gevoeld, als ik besluiteloos tussen de rekken met koopwaar in een winkel liep te scharrelen, aandachtig de omschrijvingen op alle zijden van een verpakking stond te lezen, of een doosje openmaakte om te kijken of de inhoud wel compleet was.

Verder lezen Column: Winkeldiefstal

Het is rond twaalf uur als ik enkele boterhammen uit de diepvries haal en op het rooster in de magnetron leg. Het apparaat begint te zoemen en de bevroren sneetjes draaien vrolijk rond. Ze worden vanaf boven beschenen alsof ze zich op een podium bevinden. ‘Wil je smeerkaas of wil je worst op je brood?’ vraag ik het éénkoppige publiek van tweeëneenhalf jaar dat op een stoel naast het aanrecht op mij staat te wachten. Zo kan ze alles overzien.

‘Of worstje?’ antwoord ze op vragende toon. Ik leg Laura uit dat ze moet kiezen. Het is namelijk een vraag en het idee is dat je moet kiezen uit de twee mogelijkheden: ze kan smeerkaas op haar brood krijgen, òf gekookte worst. ‘Snap je?’ vraag ik haar na mijn uitvoerige uitleg. Laura knikt met een wijze blik. Goed dan, daar gaat ‘ie weer: ‘Wil je smeerkaas, of wil je worst?’ Ze kijkt me vrolijk aan en zegt: ‘Of worstje?’

Verder lezen Column: Geduld