Venray viert honderd jaar psychiatrie. Het staat er vol met gigantische billboards. Op elk billboard is een gezicht te zien, ingesmeerd met kalk of andere troep en het zit vol barsten en scheuren. Sommige posters zijn behoorlijk eng om te zien. Met name voor kinderen.
Verder lezen Column: Palletje-nokje syndroom, een drieluik (deel 1)Categorie: column
Column: Tikgemak
Om het mediacircus enigszins binnen de perken te houden besloot ik om – bij hoge uitzondering – mijn Psion zakcomputer niet mee te nemen op vakantie. Want op de laptop die ik gebruik om mijn digitale foto’s te ontladen (er voor het gemak even van uitgaande dat mijn geheugenkaartjes zich niet spontaan legen) zit immers Word. Dus verhaaltjes tikken kan ik ook wel zonder Psion. Dat lumineuze idee, die geniale ingeving, bleek een stompzinnige vergissing.
Verder lezen Column: TikgemakColumn: Cameraland
Al meer dan een jaar is het mijn grote wens een tweede digitale camera aan te schaffen. Elvira vindt het flauwekul, want ik heb er toch al een? Daarnaast kosten die dingen een klein fortuin. Toch wil ik er een tweede bij. Een kleintje, die ik altijd in mijn binnenzak bij me kan dragen.
Mijn digitale Olympus camera is nogal groot. Voornamelijk door de handgreep en het lenshuis dat uitsteekt. Een kleine compacte camera is net een klein doosje. Geen uitstekende delen en ze passen in het zakje van je overhemd. Veel fotografen hebben er eentje op zak.
Verder lezen Column: CameralandColumn: Onzichtbare foto’s
We zijn in Noord-Limburg op vakantie en het is tijd om foto’s te ontladen. Ik haal de Smartmedia geheugenkaart uit de camera en doe hem in een adapter die in de laptop past. Meer dan dertig foto’s sleep ik met de trackball van geheugenkaart naar harddisk.
Ik mag ze alleen kopiëren en in geen geval verplaatsen. Daarna gebruik ik de camera om de foto’s van die nog op het kaartje staan weg te gooien. Schrijven op de geheugenkaart via een PC of laptop veroorzaakt mogelijk dat de camera de geheugenkaart niet meer wil zien. De techniek staat anno 2002 blijkbaar voor niets.
Verder lezen Column: Onzichtbare foto’sColumn: Vrijheid
Het is niet makkelijk, dat loslaten. Langzaam maar zeker wordt Laura’s wereld groter en groter. Best eng. Heel erg eng. Vooral als je nèt op het moment dat je de teugels viert, in de krant leest dat amper een straat verderop, op klaarlichte dag, een kind in een auto is getrokken.
Een week later wordt weliswaar aan de melding getwijfeld, er is namelijk geen aangifte van vermissing gedaan en dus neemt men aan dat het de vader wel geweest zal zijn, maar toch, het blijft eng. Doodeng.
Verder lezen Column: VrijheidColumn: Klaptop
Het leek een leuk idee. Een oude, afgeschreven laptop tijdens de vakantie gebruiken voor de opslag van digitale foto’s. Mijn enige overgebleven geheugenkaartje voor de Olympus camera kan slechts tachtig tot negentig foto’s bevatten en daar red ik het niet mee.
Want vijfhonderd tot duizend foto’s maken in enkele weken tijd is bij mij geen uitzondering. Overigens zijn dat geen ‘familie Krick aan het water’, ‘familie Krick bij een ruïne’, ‘familie Krick voor een kerkje’ foto’s. Dan was een eenvoudige compacte camera van Blokker met een Hema filmpje ook wel voldoende geweest.
Verder lezen Column: KlaptopColumn: Geveinsde interesse
‘Wat heb je er nou op staan?’ Ik bevind mij op het strand van IJmuiden. Nooit eerder geweest. Na het doorkruizen van een troosteloze, in verval geraakte havenomgeving, sta ik plotseling op een brede lap strand. Alleen in Zeeland heb ik meer zand gezien dan hier.
Wat heb je er nou op staan. Ik had haar nog helemaal niet gezien. Zat op mijn hurken bij een kleine poel, vlakbij de waterlijn, met de camera in macrostand. Juist toen ik klaar was en turend op het kleine scherm wegliep, hoorde ik een verontwaardigde, woordloze keelklank. Ik keek op en zag een vrouw staan, met haar handen in haar zij.
Verder lezen Column: Geveinsde interesseColumn: Kassakraker
Een tijdje terug zag ik een foto van een jongen die een Xbox spelcomputer had gekraakt. Hij was geheel onherkenbaar gemaakt. Ik vraag mij af in hoeverre zo’n krakeractiviteit nog als intellectuele uitdaging of hobby gezien kan worden. Want er is tegenwoordig geen sprake meer van het kraken van een spelletje voor een buurjongen of klasgenootje.
Het gaat hier om een wereldwijde illegale handel waar veel geld in omgaat. Waar ligt de grens? Wanneer is het jonge hoogmoed en wanneer ordinaire criminaliteit? In dit geval lijkt het op het laatste, mede doordat de man gemaskerd, als een soort terrorist in de krant staat.
Verder lezen Column: KassakrakerColumn: Onzichtbare macht
Enkele bankjes langs de rand van een kinderspeeltuin. Er recht tegenover een schommel. Op de schommel zit een bekende. Laura, mijn dochtertje. Achter de schommel staat een tweede bekende. Dat ben ikzelf. Normaal mag ik Laura niet duwen, omdat ze sinds kort geheel zelfstandig kan schommelen, maar dit plankje hangt aan lange metalen kettingen onder een hoge houten stellage en is door een vierjarige niet in beweging te krijgen.
Verder lezen Column: Onzichtbare machtColumn: Waterig geweld
Op een speelweide is het bij warm weer goed vertoeven. Een knul van amper tien jaar besproeit er met zijn supersoaker een houten speelhuisje. Dat is heel even leuk – maar verveelt vooral erg snel. Hij kijkt spiedend rond, twijfelt geen moment en komt in beweging. Zijn moeder blijkt vlak naast mij te zitten en is uiteraard een veel beter doelwit.
Verder lezen Column: Waterig geweld
