Muziek! “Ik heb een boe boe boekje op mijn tafelhoekje en daarin schrijf ik alles over jou.” Erg leuk hoor zo’n zomerhit over een waterscooter. Voor Laura (5) althans, want helaas gaat na drie weken vakantie deze melodie niet meer uit mijn hoofd. Net zo wordt mij in allerlei reclame-uitingen ‘subtiel ingepeperd’ dat ik geen echte Moleskine heb, maar slechts met een eenvoudig ‘no no notitieboekje’. Ach ja, wat maakt het uit, ik ben Hemingway niet.
Verder lezen Column: BoekieboekieCategorie: column
Column: Gerommel
Op vakantie leek het allemaal zo simpel, zo kinderlijk eenvoudig. Ineens zag ik het voor me. Heel duidelijk. Zo moest het kunnen. Ik ga een nieuwe carrière beginnen. Een lang gekoesterde wens gaat eindelijk in vervulling.
Verder lezen Column: GerommelColumn: de Steeg
Opnieuw hebben nepagenten toegeslagen in Amsterdam. Argeloze Japanse toeristen worden meegelokt, waarna in een steegje een poging tot beroving wordt gedaan. De steeg der verwarring. De beroving loopt alleen heel anders af dan gepland.
Verder lezen Column: de SteegColumn: Giegen
Jarenlang heb ik het vervloekt. Jarenlang heb ik het afgezeken en afgekraakt. Ik wilde er niets van weten, vooral niets van horen. Vandaag kom ik naar buiten. Voor het eerst. Met lichte blosjes op mijn wangen roep ik hardop uit het internetraam: mijn harddisk bevat giegen aan em-pee-drie’s!
Zo. Dat is eruit.
Enne… minstens één persoon uit mijn kennissenkring spreekt vanaf nu geen woord meer met me.
Verder lezen Column: GiegenColumn: Doodgaan doe je alleen
De vriend van een doofstomme vrouw krijgt een epileptische aanval en valt in het water. Ze klampt diverse omstanders aan. Niemand die haar begrijpt, of niemand die haar wil begrijpen. De chauffeur van een tankwagen met LPG zit na een aanrijding beklemd en verbrandt levend in zijn cabine. Een fietsende mevrouw valt in een kanaal, haar fiets zinkt inclusief haar tweejarige dochtertje in het o zo veilige kinderzitje pijlsnel naar de bodem. Kan ze haar dochter op die diepte redden? Het besef hoe alleen je op deze overbevolkte wereld kunt zijn, doet mij pijn.
Verder lezen Column: Doodgaan doe je alleenColumn: Spinazie zonder crème
Ergens tussen de groenterekken stuif ik haar voor de eerste keer voorbij. Een oude vrouw met een bos wortelen in haar hand geklemd. Voor de moderne, jachtige mens zou ze heel goed voor een etalagepop kunnen doorgaan. Alleen wie héél goed oplet, of die zoals ik drie strafrondjes rond het schap moet maken omdat de bosjes lente-ui vanwege aanvang van de zomer door het personeel compleet onvindbaar zijn gemaakt, kan constateren dat er wel degelijk iets van beweging in zit. Niet veel, maar het beweegt. Had ik meer groente nodig gehad, had ik vast haar benen realtime zien bewegen, maar weg ben ik alweer, op naar de zuivel.
Verder lezen Column: Spinazie zonder crèmeColumn: Dakkapelle
Ik jaag een e-mail door het modem, buk om iets van de vloer te pakken en meteen hoor ik de vertrouwde klik van de computer die zich uitschakelt, gevolgd door het langzaam tot rust komen van ventilatoren en harddisks. Alleen kan ik mij niet herinneren dat ik daar opdracht toe heb gegeven. Verbaasd richt ik mij op. Ook op het dak hoor ik zware machines een voor een stilvallen. Daarna is het doodstil. Zo stil dat ik water hoor lopen. Eh, water?
Verder lezen Column: DakkapelleColumn: Kwebbeltje
We maken een ritje met de auto. Alle rode auto´s worden geteld. De blauwe zijn al aan de beurt geweest. “Waar gaan we naartoe? Zijn we er al? Ik kan al zonder kinderzitje. Mag ik nog een snoepje? Kijk daar rijdt een politie. Ik ben gestoken door een mug. Eén, twee, v… Een, twee, drie, pappa, ik heb zes bulten. Dat is van een vrouwtjesmug. Die heeft me flink te pakken gehad, zeg! Mannetjesmuggen steken niet, hè pappa. Zijn we er al?”
Verder lezen Column: KwebbeltjeColumn: Westkapelle
Als ik aan Zeeland denk, denk ik aan Westkapelle. Een klein plaatsje aan het einde van de wereld, verstopt achter een immense dijk. Het ligt niet in Zeeland, het ís ZeeLand. Letterlijk. Zee grenzend aan land, land grenzend aan zee. Aan zeezijde slaan manshoge golven met geweld tegen de verharde dijk te pletter, aan landzijde liggen dakpannendaken glimmend in het zonlicht, diep onder diezelfde dijk, veilig en beschut tegen water en wind. Helaas niet tegen bommen, want in de tweede wereldoorlog is de dijk door onze bevrijders gebombardeerd in een poging Walcheren te laten overstromen.
Verder lezen Column: WestkapelleColumn: Maximamma
Maxima en Willem-Alexander (en aanhang), hartelijk gefeliciteerd! Reken maar dat het dragen van dit grote geheim de afgelopen maanden bitter moeilijk was voor jullie. Met al die zeurende, leurende, spiedende en rondneuzende paparazzi, roddelaars en andere ‘geïnteresseerden’ die als strontvliegen om jullie heen cirkelden. Om nog maar te zwijgen van de misselijkmakende verzinsels als “hormoonkuur mislukt, ligt het dan toch aan Willem-Alexander?” Daarom alvast een opsomming van de bagger die de komende tijd mogelijk over jullie en ons zal worden uitgestort. Gewoon ter voorbereiding.
Verder lezen Column: Maximamma
