Daar heb je die lucht weer! Voor het eerst sinds jaren dringt de geur zich aan mij op. Zes jaar geleden was het, toen rook ik het voor het laatst. Toen kocht ik mijn huidige auto. En nu zit ik in de showroom, achter het stuur van een glimmende bolide. Alles stink naar nieuw. Bah. Onbegrijpelijk dat het te koop is, die lucht, gewoon in spuitbussen, voor mensen die er geen genoeg van kunnen krijgen.
De toegesnelde verkoper leg ik mijn bedoelingen uit en dat de auto waarin ik zit mij wel bevalt. Ik zoek een redelijk standaard wagen zonder al te veel flauwekul, maar heb wel een kort lijstje in mijn hoofd van opties die ik er graag in zie. Airbags zitten daarbij. Dat komt goed uit, zegt de verkoper. Er zit een airbag in. Ik benadruk de letter s na het woord airbag en de man begint heftig met zijn hoofd te schudden.
‘Een airbag voor de passagier, dat kan ik helaas niet garanderen. Ik kan het voor u proberen, maar het is altijd afwachten wat er geleverd wordt. Soms zitten er zomaar elektrisch verwarmde voorstoelen in, dat is dan een mazzeltje. Dan is het een auto bedoeld voor Scandinavië die aan ons is geleverd.’
Ik zie de bui al hangen. Word ik hier lekker gemaakt met het mogelijk gratis en voor niets meegeleverd krijgen van een Afrikaans schuifdak, Scandinavische voorstoelen, Russische drinkbekers in royaal formaat en Antarctische ruitontdooiers rondom – maar als puntje bij paaltje komt krijg ik een Bijlmer-bajes-busje geleverd. Kaal, leeg, stugge vering en houten banken, maar wel met extra stevige ruiten en een van de bestuurder afgezonderde passagiersruimte.
De airbags zweven inmiddels naar de achtergrond en dan blijkt de verkoper deze auto ook te kunnen leveren met automaat. Nog sterker, dat kan hij heel snel, want zo’n exemplaar staat bij hem in de werkplaats op mij te wachten.
Ik geef aan dat ik nog nooit in een automaat heb gereden, maar dat het mij wel wat lijkt. Of hij dan twee offertes kan maken, dus ook eentje voor een schakelbak, dan kan ik op mijn gemak beslissen. Hoeft hij alleen mijn huidige rammelbak te taxeren en twee velletjes uit te printen.
De man kijkt mij met een van walging vertrokken gezicht aan. ‘Twee offertes? Meent u dat nou? Gaat u thuis eerst eens rustig nadenken wat u nu precies wilt. Zodra u dat weet, komt u maar terug en dan zien we verder.’
Van dit gratis advies heb ik dankbaar gebruik gemaakt. Eerst nog lichtelijk geïrriteerd, maar al snel vrolijk fluitend ben ik naar huis gereden. In mijn eigen auto, dat wel. Eén ding is zeker en het duurde niet lang voor die beslissing viel. Wat het ook wordt, in geen geval bij deze dealer.