Op de leeftijd dat jongens zich daar gemiddeld genomen druk over beginnen te maken, had ik vrijwel geen borsthaar. Daar was ik niet blij mee. Slechts hier en daar zat een verdwaald exemplaar, maar die was ik liever kwijt dan rijk. Op een gladde borst ineens zo’n lange haar, dat is geen gezicht. Als een eenzame boom middenin een uitgestrekte zandvlakte. Terwijl leeftijdgenoten al een stoere, begroeide ligweide hadden.
Uiteindelijk is het goed gekomen. Het is zker geen regenwoud geworden, maar ook geen bulderbosje gebleven. Niet dat ik mij er druk om maak. Die tijd ligt ver achter mij. Het kan mij niet echt boeien. Haren groeien, of haren groeien niet. Het is maar borsthaar. Liever haar óp mijn hoofd dan onder mijn hoofd.
Borsthaar is altijd stoer en mannelijk geweest. Mateloos verbaas ik mij er dan ook over dat borsthaar ineens uit schijnt te zijn. Hoe kan dat nou? Mannen hebben nu eenmaal haren op hun borst De een iets meer dan de ander, sommigen helemaal niets. Anderen hebben het zelfs op hun rug.
Waarom tegen de natuur ingaan en voorschrijven hoe het schijnbaar hoort? Ik moet er wel om lachen, maar snappen doe ik het niet. Plotseling moeten mannenborsten zo glad en haarloos zijn als babybilletjes. Wie bedenkt zoiets? Heb je net een kapitaal uitgegeven voor een schaamhaartransplantatie bij Laser Aesthetic, het bedrijf met Gerard Joling als visitekaartje, kun je opnieuw langs voor een vervolgbehandeling: laserepilatie. Dat is nog eens klantenbinding.
Mannen met een gorillahuidje kunnen het gelukkig ook zelf doen. Met ontharingsschuim van Veet. Zoals een mevrouw in Denemarken heeft gedaan. Ze kwam deze week in het nieuws omdat het middel haar benen ontvelde. Hier en daar zelfs tot op het bot. Au! Pijnlijk! Nu gaan ze huid vanaf haar dij transplanteren.
Het is te triest voor woorden. Eerst schaamte vanwege wat haartjes op de benen, nu heeft ze benen die getekend zijn voor het leven. Ze durft vast geen korte rok of bikini meer aan, al is ze permanent van haargroei op haar benen verlost.
