CD’s, DVD’s en soms ook videobanden worden tegen belachelijk hoge prijzen aangeboden. Als excuus wordt winstderving door illegaal kopiëren aangevoerd. Het lijkt wel een oneindige lus: vanwege de hoge prijs maken veel mensen liever een kopietje en vanwege het kopiëren worden de prijzen hoog gehouden.
Een slimmerik heeft bedacht CD’s speciaal voor audio op de markt te brengen. Die zijn een stuk duurder dan gewone opneembare CD’s en doordat veel mensen het cassettetijdperk nog hebben meegemaakt, tuint men hier massaal in.
Kijk, de magnetische laag in een duurder cassettebandje had, in de tijd dat deze pappa nog jong was, een andere samenstelling dan een goedkoper bandje. IJzer, chroomdioxide, metaal; wie o wie kent die kreten tegenwoordig nog.
Metal bandjes gaven een beduidend beter geluid dan ferro (ijzer). En de opneembare CD’s met de kwalificatie “speciaal voor audio” dan? Hét grote verschil tussen een gewone CD en een dure audio CD is vooral – dat ‘ie duurder is: je draagt auteursrechten af voor alles wat je erop zet.
Dus ook als je een back-up, je eigen foto’s, of zelf gecomponeerde muziek op dat glimmende schijfje zet. Een beetje zonde, zeg nou zelf.
Een videoband is duurder omdat er illegaal gekopieerd wordt? Dat geloof ik niet. Disney banden zijn al tijden beveiligd tegen kopiëren. Het is zeker geen onfeilbaar systeem, maar weerhoudt wel degelijk de meeste mensen ervan stiekem een kopietje te trekken.
Dus waarom kosten zelfs de oudste Disney tekenfilms, films die elke paar jaar opnieuw worden uitgebracht, nog steeds 19 euro 95? Een belachelijk hoge prijs voor een gedateerde kinderfilm. Ik durf het niet eens in guldens om te rekenen (ja ja, de leeftijd hè). En dan gaat het niet eens om de DVD, maar om een ordinaire videoband! Belachelijk, te gek voor woorden.
Beetje vreemd is ook dat een CD vandaag de dag twee keer zo duur is als wat vroeger een LP kostte. In de begintijd van de CD was dat nog te verklaren. De techniek was nieuw, er waren tijdens de productie nogal wat uitvallers en veel afnemers waren er nog niet.
Anno 1985 liep ik de platenwinkel in, wachtte geduldig tot de klant voor mij klaar was met “neuzen” en nam pas daarna zelf plaats achter het schap met CD’s. Nou ja, schap. Dat was een rekje van ongeveer een meter breed. Drie rijtjes CD’s achterelkaar in een houten bak. Inderdaad, veel keuze was er niet.
Ook een DVD is heel toevallig twee keer zo duur als een videoband. Het is dezelfde film, maar dan op een andere drager. De kwaliteit is hoger, dat is waar, maar is dat een dubbel zo hoge prijs waard? Jawel, hoor ik regelmatig, want het beeld staat in de pauzestand zo mooi stil. En er staan allerlei extra’s op een DVD. In de praktijk hebben we het dan over een sigaar uit eigen doos: enkele trailers, de onvermijdelijke “the making off”, soms de soundtrack en interviews met een paar acteurs.
Is het oorzaak of gevolg? Duur origineel veroorzaakt illegale kopie, of illegale kopie veroorzaakt duur origineel. Ik weet het niet. Opmerkelijk vind ik wel de manier waarop sommige mensen de hoge kosten van ADSL proberen terug te verdienen. Namelijk door zoveel mogelijk films en muziek illegaal via internet binnen te halen. Pure verzamelwoede. Daarmee besparen ze wel flink op CD’s en DVD’s.
Downloaden is snel, veilig en anoniem.
Althans, dat denken zij. Helaas vergeten veel mensen dat je met ADSL een vast adres hebt en je dus heel makkelijk te traceren bent. Een dief die overal zijn of haar adres laat rondslingeren, is in de praktijk snel gevonden.
