Hoe kun je beter aantonen hoe makkelijk iets is, hoe eenvoudig een apparaat bediend kan worden, dan door een aap ten tonele te brengen. Nu is het niet zo eenvoudig om zomaar ergens een aap vandaan te toveren. Artis is weliswaar niet ver bij ons vandaan, het valt toch op als ik met lange slungelige harige armen de poort uitloop, terwijl vreemde krijsende geluiden onder mijn jas vandaan klinken. Gelukkig stelde ons eigen kleine aapje zich belangeloos beschikbaar voor de ultieme test.
Ik kan je verzekeren, het waren intens benauwde momenten voor mij. ‘Met twee handen vasthouden! Niet laten vallen! Kijk uit, nergens tegenaan stoten! Maak geen krassen op het scherm!’ Van schrikt laat Laura het kleinood bijna uit haar handen vallen. Ja ja, het valt niet mee om mijn kostbare camera zomaar uit handen te geven.
Van de eerste foto’s gemaakt door mijn dochtertje, ze is bijna vijf jaar, heb ik meteen een kleine fotocollage gemaakt. Puur om te bewijzen dat een digitale camera fotografie voor iedereen mogelijk maakt. Ik zal de kroonjuweeltjes kort toelichten. Allereerst moest natuurlijk haar speelgoed in beeld. Let wel, het is een minieme fractie van haar reusachtige assortiment. Maar panoramafoto’s liggen op dit moment nog net buiten haar bereik.
Ooit, ver voor haar geboorte, hebben we afgesproken ons toekomstige kind niet onder een laag speelgoed te bedelven. Dat hebben we ook een hele tijd volgehouden. Om precies te zijn tot de dag dat ze werd geboren. Kort geleden was ze een paar dagen uit logeren en toen ik ’s avonds eens rustig (wat een klemmende stilte, wat een eng leeg huis!) op de bank zat en de kamer rondkeek, viel het mij pas op. Haar spullen hadden de hele kamer overgenomen, stilletjes de macht gegrepen. Hier en daar staat nog iets van Elvira en mij verstopt, al het overige is van Laura.
Op de volgende foto staat ons cd-meubel deels in beeld. Overigens breek je je nek over de kindercd’s die juist níet in dat kastje zitten. Vervolgens zijn de boekenkast en een stuk van een deur in beeld. En niet te vergeten, het moest erbij, een stoel.
De foto’s hebben wel wat kunstzinnigs, vind ik, of ben ik niet helemaal of helemaal niet objectief? Ze zijn immers gemaakt door mijn eigen dochtertje.
Misschien moet jij erom lachen, want niet alles staat er recht op of is volledig in beeld, maar vergeet niet dat deze camera dan wel makkelijk in mijn handpalm past, voor kleine kleuterhandjes is zo’n ding aardig groot en vooral erg zwaar. De ontspanknop zit aan de bovenkant, nogal onhandig geplaatst voor korte vingertjes en moet ook nog eens stevig ingedrukt worden. Hou het apparaat dan maar eens stil en recht.
Dus gezien de omstandigheden, vind ik dat ze het perfect heeft gedaan. Ik heb volwassenen slechter zien presteren. Ik ben dan ook heel trots op haar prestatie. En de in totaal elf door haar geschoten foto’s zijn uiteraard aan ons alsmaar groeiende fotoarchief toegevoegd. Morgen maar eens naar de Mediamarkt voor een leuke digitale kleutercamera. Of zou Elvira niet in dat smoesje intrappen, want: Toys For Boys.
