Geplaatst op

Column: Klaptop

Het leek een leuk idee. Een oude, afgeschreven laptop tijdens de vakantie gebruiken voor de opslag van digitale foto’s. Het enige overgebleven geheugenkaartje voor mijn Olympus C-3030Z digitale camera kan slechts tachtig tot negentig foto’s bevatten en daar red ik het niet mee.

Want vijfhonderd tot duizend foto’s maken in enkele weken tijd is bij mij geen uitzondering. Overigens zijn dat geen ‘familie Krick aan het water’, ‘familie Krick bij een ruïne’, ‘familie Krick voor een kerkje’ foto’s. Dan was een eenvoudige compacte camera van Blokker met een Hema filmpje ook wel voldoende geweest.

Om onverklaarbare reden wil ik van alles en nog wat vastleggen. Vraag me niet waarom, dat heb ik al van jongs af aan.

Die oude laptop heeft helaas wel een nogal krappe harddisk. Maar door mij te beperken tot alleen de strikt noodzakelijke (systeem)software, blijft er nog net genoeg schijfruimte over voor drie weken Limburg.

Om het mediacircus binnen de perken te houden besluit ik bij hoge uitzondering de Psion zakcomputer thuis te laten (zie ook mijn column Organizer). Op de laptop zit Word, dus verhaaltjes tikken kan ik toch wel. De laptop is noodzakelijk kwaad. Ik moet mijn foto’s opslaan.

Al tijdens de eerste week treedt na het openklappen van de laptop mijn eerste technische probleem van de vakantie op. Het scherm gaat spontaan uit en pas als ik het deksel enkele keren heen en weer beweeg springt het weer aan. Dichtklappen en weer openklappen help soms ook. Elke paar seconden schakelt het scherm zichzelf spontaan uit. Draadje los? Dat krijg je met zo’n dikke bundel draadjes die naar een scherm in een draaibaar deksel wordt geleid.

Zodra de situatie onwerkbaar wordt besluit ik het apparaat te opereren. Ik heb op vakantie altijd gereedschap bij me. Noodgedwongen. Uit ervaring. Liever had ik een reparatie tot thuis uitgesteld, ik heb natuurlijk niet alle mogelijke gereedschappen bij mij, laat staan een soldeerbout.

Een buikoperatie aan de laptop volgt. Na een hoop geklooi en gedraai aan het scherm ontdek ik twee dingen. Allereerst een scheur in het deksel, naast een scharnier. Het openen en sluiten veroorzaakt spanning op het plastic en na verloop van tijd is zo een scheur ontstaan. De volgende dag los ik dat op met een tubetje snel aangeschafte superlijm.

De oorzaak van het spontaan uit­schakelende scherm vind ik na een tijdje turen in het inwendige. Onder het deksel, vlak naast de scharnier, zit een microschakelaartje. Zodra het deksel sluit, wordt deze schakelaar ingedrukt en gaat de laptop in slaapstad. Dat schakelaartje is kapot. Daardoor gaat de laptop steeds spontaan in slaapstad. Lichtpuntje: de dikke bundel draadjes die naar het kleurenscherm loopt is gelukkig intact gebleven.

De oplossing is eenvoudig. Ik trek een klein stekkertje los van het moederbord, zodat de schakelaar werkeloos wordt. Probleem opgelost. Enige consequentie is dat na het sluiten van het deksel de laptop in werking blijft. Dat is voor mij geen enkel probleem. Ik sluit hem toch altijd netjes af – als hij zich tenminste niet eerst spontaan ophangt.

We waren nog maar luttele dagen in Limburg en mijn vertrouwen in de moderne speeltjes die ik bij mij had, had zijn eerste deuk opgelopen. Ik wist niet dat er nog heel wat deuken zouden volgen.