In de tijd dat ik op Schiphol werkte, werd een revolutionair geluidmeetsysteem in gebruik genomen. Overal in de omgeving van de luchthaven werd meetapparatuur geïnstalleerd en een centrale computer verwerkte de binnenkomende gegevens en kon daarna de meest prachtige plaatjes produceren.
Op het scherm werd een plattegrond van de omgeving getoond, waarop precies te zien was hoeveel geluid door startende en landende toestellen werd geproduceerd. De software was door een Australisch bedrijf ontwikkeld en zo aangepast dat het op de door onze luchthaven gebruikte apparatuur kon draaien.
Ik was aanwezig bij een demonstratie die werd gegeven aan de afdeling die met het systeem moest gaan werken. Na afloop konden er vragen worden gesteld. Prompt kwamen de prille gebruikers met een wel erg prangende vraag, namelijk: kunnen de kleuren en het lettertype veranderd worden?
Ik stond perplex. Een peperduur systeem met legio mogelijkheden en het eerste dat bij de gebruikers opkomt, is een vraag over een futiliteit! Dat ze die details wilden weten, dat begrijp ik best, maar dat het de eerste vraag is die bij ze opkwam, dat snap ik echt niet.
Een opmerkelijke gebeurtenis die niet op zichzelf staat. Kijk bijvoorbeeld naar de talrijke advertenties waarin voor veel geld ringtones en schermtekeningentjes voor mobiele telefoons worden aangeboden.
Waarom hebben mensen een mobiele telefoon? Ik dacht om te bellen, gebeld te worden en – vooruit dan maar – om te SMS-en. Nee dus. Blijkbaar is het vooral belangrijk een zo afgrijselijk mogelijke melodie uit dat ding te laten rollen en een haast onherkenbare tekening op het display te zetten.
Want zeg nou zelf, het klinkt en oogt van geen meter! Een ringtone is een meer dan armoedig éénstemmig melodietje dat afgespeeld wordt op een primitief biepertje en al die tekeningetjes, die zien er niet uit op een display met een erbarmelijke resolutie. Zelfs in het tijdperk van de homecomputer klonk en zag dit alles er een stuk beter uit en was het ook nog eens een stuk goedkoper, vaak zelfs gratis.
Sinds kort hebben we I-mode. Een nieuwe technologie, met grote voordelen en veel nieuwe mogelijkheden. Dus driemaal raden welke eigenschappen op dit moment de grote publiekstrekkers zijn en extra benadrukt worden in advertenties. Juist, je raadt het al. Het kleurenschermpje en de meerstemmige ringtones.
Op de een of andere manier lijken bezitters van een duur I-mode toestel (met dito abonnement en erg hoge kosten voor dataverkeer) voornamelijk gecharmeerd te zijn van de kleurentekening op het display en de “net als echt klinkende” ringtones.
Ik vraag mij alleen af, waarom kopen ze daar een telefoon voor?
