Nooit geweten dat ik mijn ogen niet gebruikte. Ik was zeg maar blind voor mijn eigen gebrek. Maar zoals je wel vaker hoort, gebeurde er plotseling iets in mijn leven, waardoor mijn ogen ruw werden geopend. In mijn geval was dat tijdens een schoonmaakbeurt van de afstandbediening van de televisie.
De afstandsbediening, ook wel ab genoemd. Het arme ding heeft een leven vol gruwelijke martelingen achter de rug. De littekens zijn onuitwisbaar. Het ding klettert herhaaldelijk op de grond. Wij hebben geen teenvriendelijke, zachte vloerbedekking. Nee, hadden wij eerst vinyl, waarvan de meneer in de reclame beweerde dat je er een wijnglas op kon laten vallen zonder het te breken, later werd dat vervangen door laminaat. Je weet wel, een dunne plank van geperste houtpulp met daarop een flinterdun laagje écht (?) hout, waar alles dat erop valt een goed zichtbaar putje achterlaat.
De ab is dan ook regelmatig in coma geraakt. Het is het meest gerepareerde stukje techniek in ons huis. Het enige apparaatje waarvan ik alle onderdeeltjes heb losgehaald en weer in de juiste volgorde heb teruggezet. Meer dan dat zelfs.
Zo brak na een ongelukkige val regelmatig een pootje van een transistor of condensator af. Die soldeerde ik dan weer netjes vast.
Op een kwade dag moest een pootje van de condensator helaas geamputeerd worden. Vlak onder de plastic behuizing. Ik pulkte een klein klepje open (we hebben het hier wel over een onderdeeltje van enkele millimeters groot!) en haalde er twee metalen plaatjes uit. Met een stukje ontbloot metaaldraad maakte ik vervolgens een mooie prothese, die ik aan één van de twee plaatjes vast soldeerde. Daarna plaatste ik het geheel weer in elkaar en … bingo … de ab werkte weer!
Zo sleept het arme ding zich door het leven. Jaar in, jaar uit. Ik weet het, er komt een dag dat hij voorgoed zal inslapen. Dan moeten wij afscheid nemen. Hij weet het niet, maar bij de Praxis hebben we alvast een goedkope “universeel” gekocht. Daardoor kunnen we ook nadat onze ab zijn laatste bundel infrarood heeft uitgeblazen, de belangrijkste functies van de televisie blijven gebruiken.
Vandaag kreeg ik een nieuwe schok te verwerken. Het arme ding blijkt namelijk vrijwel blind te zijn geworden. Alle tekentjes, cijfertjes en pijltjes zijn volledig van zijn kleine knopjes gesleten, het is een ernstige vorm van staar. Het was mij niet eerder opgevallen. Heel raar, want ik gebruik die ab regelmatig. Hoe doe ik dat dan? Blijkbaar op de tast, want als ik ook maar één moment beter had gekeken, had ik het meteen gezien! Geheel kale knoppen, dus wie kijkt er niet uit zijn doppen? Ik ben het, die blind is geweest.
