Het is prachtig, het uitzicht vanuit de slaapkamer op de eerste verdieping van ons luxe vakantiehuisje. Helaas hebben we hem slechts voor een weekend en niet voor een hele week gehuurd. De eerste dag is inmiddels voorbij en het is tijd om de bedden uit te proberen.
Bij het instappen valt mij een touwtje op, dat aan de zijkant van het bed zit en ergens onder de matras vandaan komt. Aan het uiteinde hangt een zware, rubberen bal. Vreemd. Welk duister doel zou dit martelwerktuig dienen? Of is het bedoeld voor oudere mensen, om overeind te komen? Om uit bed te komen, bedoel ik uiteraard.
Nieuwsgierige mensen zorgen niet zelden voor narigheid. Het is beter mij te beheersen en niet aan touwtjes te gaan trekken die zomaar ergens aan een matras ontspruiten. Wie weet breekt het lijntje en kan ik de schade betalen.
Zoals gewoonlijk weet ik donders goed wat ik wel en vooral níet moet doen. Alleen is het nieuwsgierigheid die de mensheid heeft gebracht waar ze nu is (en o o o, wat kunnen we daar trots op zijn), dus geef ik er een ferme ruk aan.
Er gebeurt… helemaal niets. Teleurgesteld laat ik mij achterover op bed zakken, wil het licht uitdoen, maar besef dan ineens dat ik door het touwtjesmysterie iets ben vergeten. Een laatste plasje voor het slapen gaan. Ik ga rechtop zitten en krijg onverwacht een stevige por in mijn rug en een hoeslaken dwarrelt over mijn hoofd. Hè? Wat gebeurt er nu ineens?
Elvira ligt dubbel van het lachen en mijn matras is dubbel geklapt. De bovenste helft is omhoog geschoten, zó tegen mijn rug aan. Ik kan de haren wel uit mijn hoofd trekken. Ik wíst dat ik niet aan vreemde touwtjes moest trekken, maar heb het toch gedaan. Eigenwijze eikel dat ik ben.
Wat nu? Ik duw tegen het rechtopstaande matrasgedeelte, maar die weigert om weer netjes te gaan liggen. Ik zet mijn volledige lichaamsgewicht in en dan gaat de kolos toch aarzelend en moeizaam omlaag. Zou dat wel mogen? Of springen de veren, bouten en moeren straks om mijn oren?
Het lukt! Met een euforische blik richting Elvira stap ik iets te overmoedig van het bed af. Kloink! Meteen springt de matras recht overeind en Elvira verdwijnt met een rood hoofd, tranen in haar ogen en ademtekort ergens achter het bed op de grond. Ik geef niet op en druk de matras keer op keer omlaag, maar het kreng springt steeds weer energiek omhoog zodra ik de druk verminder. Hoe moet ik nu slapen? Zittend? Op de grond? In de serre?
Witheet van woede en in een waas van blinde paniek lukt het mij uiteindelijk, zonder dat ik begrijp hoe, de matras omlaag te krijgen en vooral, te houden. Pas op de dag van vertrek, als Elvira lollig wil zijn en exact op het moment dat we de bungalow verlaten aan haar eigen touwtje trekt, ontdek ik per ongeluk hoe het werkt. Heel simpel eigenlijk. Zodra je het weet. In ieder geval, geef mij toch maar liever een élektrische Auping. Met minimaal twee knopjes. Eentje voor op, en vooral eentje voor neer.
