In een onopvallend artikeltje las ik het meest schokkende bericht sinds tijden. Door een onbegrijpelijke fout is er op het journaal en in de kranten geen melding van gemaakt. Een regelrechte blunder. Daarom kan deze column door sommige mensen als pijnlijk worden ervaren.
Ik val maar meteen met de deur in huis (slecht nieuws moet je meteen brengen, zonder er omheen te draaien, zo heb ik lang geleden geleerd): Psion stopt met het maken van consumenten PDA’s. Haal even diep adem voordat je verder leest.
Nu zul je misschien “o, is dat alles” denken, maar zo makkelijk kom je niet van mij af.
Ooit behoorde ik tot het kleine groepje pioniers dat een “elektronische agenda” bezat. Voor een Psion zakcomputer is dat een regelrechte belediging, maar meer dan tien jaar geleden bestond er slechts een handvol apparaten die geen van allen zo geavanceerd waren als een Psion zakcomputer.
Tien jaar geleden, in “negentien negenentachtig”, had een collega twee etages hoger een Sharp. Zelf had ik een Casio. Terwijl een ingehuurde manager een Atari Portfolio had. Verder had helemaal niemand in ons best wel grote bedrijf zo’n ding.
Tot ongeveer een jaar of twee geleden werd je zelfs voor gek uitgemaakt. Want wie gaf er nou een berg geld uit aan zo’n ding, dat je ook nog eens hoofdzakelijk voor je werk gebruikt, terwijl een papieren agenda nog geen tientje kost!
Ik begon dus met een Casio. Daarna heb ik een tijdje een Atari Portfolio gehad – een kleine MSDOS machine op twee batterijen die steeds hing (vastliep). Daarna kocht ik een Psion 3a. Een schitterend apparaat, het mooiste dat ik ooit heb gehad. Het was zo’n enorme vooruitgang ten opzichte van al die eerdere apparaatjes!
Na wat gebroken scharnieren en gekneusde kabeltjes was het tijd voor een Psion 3c en enige jaren later kocht ik een Psion 5mx. Nu vraag je je misschien af wat je daar als lezer aan hebt? Nou, alles wat jij hier nu leest, tik ik in op dat wonderbaarlijke apparaat, de Psion 5mx! Terwijl ik zeer onergonomisch op de bank hang.
Heb ik even geen inspiratie, dan schakel ik de backlight uit, haal wat Campina bananenmelk en cashewnoten uit de keuken, schakel de backlight weer in en ga lekker verder met tikken zodra er weer wat woorden in mij opkomen.
Niets geen knarsende, zoemende PC die tien minuten nodig heeft om op te starten en alsmaar aan moet blijven staan omdat ik misschien alleen “af en toe een lettertje wil aanslaan”.
Ik geef het eerlijk toe, ik gebruik de Psion allang niet meer voor zijn agenda, database, webbrowser, spreadsheet en diverse andere toepassingen. Die functies gebruik ik alleen nog maar op de grote PC. Wel kopieer ik veel documenten naar de Psion toe, zodat ik ze mobiel kan benaderen.
De Psion gebruik ik nu puur en alleen om verhalen te schrijven. Ook zo handig op vakantie, in de speeltuin, in de tuin, en ga zo maar door. Zo vrij als een vogel. Draait dertig uur op twee penlight batterijen, waar maak je dat nog mee.
En dan verschijnt er ineens zo’n rot artikeltje. Het einde van een tijdperk. Als ik tegenwoordig door één van de vele gangen op het werk loop, zie ik allerlei mensen in nette pakken die een klein en plat StarTrek-achtig tabletje en een pennetje in hun hand houden. Een Palm (Pilot), niet te verwarren met het goudbruine vocht.
Blijkbaar is de tijd dat je werd uitgelachen als je voor veel geld een elektronische agenda (want dat zijn die Palm dingen namelijk wél) kocht inmiddels voorbij en kun je je er als vertegenwoordiger of manager nu ook mee vertonen.
Terwijl voor mij het nieuwtje er inmiddels vanaf is en ik steeds vaker naar pen en papier grijp – schrijven met een zacht potlood werkt trouwens heel ontspannend en is goed voor de creativiteit heb ik gemerkt – is er blijkbaar een geheel nieuwe doelgroep ontdekt.
Een groep mensen voor wie een aanraakscherm en pennetje belangrijker is dan een degelijk toetsenbord. Ik moet toegeven, vooral de nieuwste Palm modellen zien er gelikt uit, maar voor mij hoeft het niet meer. Voor mij is en was er maar één echte en het ziet ernaar uit dat het huidige model – daar waar ik nu op zit te tikken – ook meteen het laatste zal zijn.
Ooit zal dit exemplaar door toedoen van mijn vele getik bezwijken en dan valt definitief het doek.
Aan de bedenkers van de Psion zakcomputer: Enorm bedankt, jullie hebben mechanisch misschien niet de best werkende apparaten gemaakt, maar jullie waren je tijd ver vooruit met deze supercomputer in zakformaat!
