Het team neemt plaats in de commandoruimte. Er wordt instemmend geknikt. We zien vastberaden gezichten. Er worden besluiten genomen, commando´s gegeven. Op de achtergrond komen machtige legers in beweging en ontwikkelt zich een veldslag: oprukkende legers en afgerukte lichaamsdelen.
We hebben het hier over Time Commander, een BBC-programma waarin een groep jonge mensen duizenden jaren oude veldslagen naspeelt en tactieken bedenkt. Soldaten gewapend met speren en zwaarden werpen zich op elkaar, hakken en steken op elkaar in. Een ouderwetse veldslag. Man tegen man. Met honderden tegelijk. De infanterie wordt ingezet. Elitetroepen worden achter de hand gehouden. Overal vallen mannen. Die simulaties zijn angstaanjagend echt tegenwoordig. Het is wel de BBC: afgehakte ledematen en hoofden blijven netjes uit beeld.
Breder dan breedbeeld vult de veldslag een wand van de commandoruimte, een zeer realistische computeranimatie waarin de gevolgen van elke beslissing live te volgen zijn. Wij als kijkers zweven vrijelijk over het landschap, langs en tussen de strijdende partijen door. Duizenden lijken liggen inmiddels verspreid over het landschap. Regie mixt daar het bijpassende gekerm, gekreun, gegil en wapengekletter bij. Een massale slachting. Om rillingen van te krijgen.
Hoe kort geleden is het nog maar, dat plustekens achter mintekens aanzaten en a-tjes b-tjes opaten, op groenige beeldschermen waarop je thuis de allereerste computerspelletjes speelde. Dat gezegd hebbende, hoelang zal het nog duren voordat nep realistischer oogt dan wat er in het echte leven gebeurt. Wanneer valt een door de computer bewerkte foto of video door de mand omdat het echter lijkt dan de werkelijkheid.
Houdt het daar op? Welnee. Breedbeeld en surround sound maken plaats voor een “totaalbeleving”. Er middenin staan, er (virtueel) echt bij zijn. Horen, zien, ruiken en voelen krijgt straks een nieuwe betekenis. Alhoewel. Pijn zullen de programmeurs wel weglaten, of slechts in zeer milde vorm toepassen. Op wat spelletjes voor “specifieke doelgroepen” na dan.
Houdt het daar dan wel op? Nee ook niet. Nog even… en we kunnen klonen als de beste. Dat betekent: tijd voor opnieuw wat nieuwe toepassingen. We maken een commandoruimte waar we de hele dag Grote Aardse Conflicten bedenken en uitvoeren. Klonen, zelf wezens maken, dat zorgt voor enorm veel vrijheden en mogelijkheden.
We forceren wat conflicten door fantasierijke variaties in uiterlijke kernmerken aan te brengen, programmeren een paar tegenstrijdige geloven, zorgen voor fikse tegenstellingen in leefomstandigheden en economische welvaart. Om het geheel compleet te maken bouwen we wat nare karaktereigenschappen in, zodat onze zelfontworpen strijders elkaar gegarandeerd het leven zuur zullen maken.
Misschien moeten we wel een apart bolletje voor ze zoeken, want om nou samen met dat gevaarlijke tuig op dezelfde planeet te wonen, dat is toch wat eng. De maan dan maar? Mars misschien? Op het bolletje naar keuze hier en daar een decortje maken: wat betwiste landsgrenzen, enkele steden, een fabriekje, plukje wolkenkrabbers, een kerncentrale doet het ook altijd wel leuk. Spectaculaire wapens bedenken zijn we sowieso erg goed in.
Het klinkt allemaal zo simpel, wij zijn vast niet de eersten die op het idee komen. Zou de aarde en de mensheid misschien ook…
We noemen het Planet Commander. Is er nog voldoende budget bij de BBC? Of moeten we nog een jaartje wachten.
