Twee plaatsen in Brabant, zo’n zes kilometer van elkaar verwijderd. Dan nog een stad in Friesland, op tweehonderddertig kilometer afstand van Breda. In korte tijd worden in al deze plaatsen een aantal kinderen ziek. Ernstig ziek zelfs. Met spoed worden ze opgenomen in het ziekenhuis. Voor sommigen was dat op het nippertje, voor anderen was het helaas te laat. Eén kindje had geen minuut later moeten zijn. Een kerngezond kind kan binnen enkele dagen doodziek worden en overlijden.
Jonge mensen van nul tot negentien jaar behoren tot de risicogroep. Volgens de deskundigen die op televisie hun verhaal doen dreigt er echter geen gevaar. Er is vrijwel geen risico, de kans dat iemand de bacterie krijgt is minimaal.
Wel is er toevallig net een vaccin ontwikkeld voor het in Nederland gelukkig zeer zeldzame Meningokokken type C. Aangezien de schoolvakanties zojuist zijn afgelopen, worden kinderen in Klundert en Zevenbergen preventief ingeënt en is er die dag geen school.
Dat was het dan. Einde verhaal. Althans, als het aan de beeldbuisdeskundigen ligt. De brandhaard is geblust, het gevaar is geweken. Toch blijkt er meer aan de hand te zijn.
Veel bezorgde ouders houden hun ingeente kinderen ook na maandag nog een tijdje thuis, want het vaccin werkt pas na twee weken optimaal. Pas dan is het kind levenslang immuun voor Meningokokken C. Meteen wordt er gedreigd met de inspectiedienst. Ouders die er alles aan doen om het leven van hun kinderen te redden krijgen een standje. Want spijbelen is stout.
Ondertussen worden gezondheidscentra in het hele land platgebeld door ongeruste ouders. Ouders die hun kinderen preventief willen laten inenten. Belachelijk, overdreven en onnodig, zo oordelen GGD en weer een stel nieuwe tv-deskundigen.
De ziekte is lokaal opgetreden en het gaat om slechts een paar gevallen. Er is geen enkele reden om massaal tot inenting over te gaan. De kans dat een kind het krijgt is erg klein, dus waarom zouden ouders zich er druk om maken? Er zijn genoeg andere ziekteverwekkers, die ook nog eens vaker voorkomen, dus alle drukte om Meningokokken C is zwaar overdreven. Typisch uitspraken van deskundigen die zelf geen ouders zijn, zou je haast zeggen…
Er is een vaccin en het is in ruime mate aanwezig. Wat wil een mens nog meer! Ouders zijn bezorgd en willen hun kinderen graag laten inenten. Waarom doen we dat dan niet?
Waarschijnlijk omdat het te lastig is en omdat deskundigen te veel in getalletjes denken, en niet in mensenlevens. De kans dat een kind de ziekte krijgt is erg klein en er is op dit moment geen epidemie. Het is geen landelijk probleem, maar een plaatselijk probleem. Redelijke argumenten? We hebben hier te maken met mensenlevens en een dodelijke ziekte.
De uitspraak ‘De kans dat een kind aan deze ziekte overlijdt is erg klein’ is van bijzonder weinig waarde als het net jouw kind betreft. Dat het geen epidemie is zal je verder een rotzorg zijn, op het moment dat je een kleine kist langzaam de grond in ziet zakken. Dat er nog vele andere ziekteverwekkers zijn, daar hoef je je dan in ieder geval niet meer druk over te maken.
Hoe kunnen instanties, mensen dus, zo ontzettend dom zijn. Het lijkt inderdaad een lokaal fenomeen, maar dat kan in één dag veranderd zijn. De ziekte kan plotseling de kop opsteken in een groot deel van Nederland en daarbuiten. We verplaatsen ons niet meer met paard en wagen rondom een dorp. We gaan en staan waar we willen.
De vakantieperiode is voorbij. Scholen, kinderdagverblijven en peuterspeelzalen gaan weer open. Grote groepen kinderen komen dagelijks met elkaar in contact. Voor je het weet, als je niet oppast, IS er een epidemie. Het is toch juist de bedoeling om ervoor te zorgen dat er GEEN epidemie komt? Er is een vaccin. Doe er dan wat mee!
Of snap ik het gewoon niet? Ben ik een domme vader. Overbezorgd om mijn dochtertje. Want dat proberen ze mij nu al een week, dag in dag uit wijs te maken. Vrijdagavond nog, door een smalende arts op televisie, die hooghartig en met een flauwe glimlach rond zijn lippen vertelde dat hij inentingen gedoogde. Geheel onnodig, drukte om niets, maar als het de ouders gerustgestelde, nou ja, waarom dan niet.
Mijn dochtertje Laura is inmiddels ingeënt. Ookal wonen we in Amsterdam, relatief ver van Brabant (ach, hoe groot is ons land nou). Want wij zijn verantwoordelijk voor haar. Laura is van haar ouders afhankelijk, ze vertrouwt volledig op ons. Ik heb niets te maken met kansberekening. Er loert een dodelijke bacterie, het heeft het op het leven van mijn dochtertje gemunt.
Bescherming is mogelijk. Heel eenvoudig. Eén telefoontje, één bezoek aan de apotheek om het vaccin op te halen en daarna nog even laten injecteren in het gezondheidscentrum. Meer is er niet voor nodig. Het is een kleine moeite om haar leven iets meer zeker te stellen.
Het kan. Het is vrijwillig en niemand kan het mij verbieden. Niemand durft die verantwoording aan, want niemand kan de garantie geven dat een kind dat buiten de gevarenzone woont veilig is. De overheid niet, de GGD niet, niemand niet.
Laura is inmiddels vrijwel immuun. Nu de overige kinderen van Nederland nog. Als er geen zwaarwegende medische reden is om het NIET te doen, dan moeten we het WEL doen. En snel.
