Waar Pim komt, komt ruzie. Dat was al bekend. Er is heel wat bloed, onder heel wat nagels vandaan gehaald. Wat mij echter opvalt, is dat na zijn dood het geruzie in alle hevigheid doorgaat. Ook waar Pim niet komt, komt ruzie.
Neem het advocatenduo Spong en Hammerstein. Amper na Pim’s dood, op een moment dat de emoties toch al hoog zijn opgelopen in ons land, moeten ze zo nodig aankondigen – volgens zeggen nota bene namens Pim Fortuijn zelf – een rechtszaak te willen beginnen.
Er wordt heel principieel gedaan. Het was zijn wens, hij heeft ons persoonlijk gevraagd, we kunnen en mogen geen nee zeggen. Zodra er echter sprake is van een vrije stoel in de tweede kamer, krabbelen de twee snel terug en blijken ze het ineens toch niet zo nauw te nemen. Eventueel kan dan toch wel van een aanklacht worden afgezien.
De mooiste stunt vind ik nog steeds dat prachtige, emotionele nummer ‘At your service’ van Gerard Joling. Op de avond van de verkiezingen zag en hoorde ik het en ik kreeg spontaan braakneigingen. Het kan aan mij liggen. Misschien ben ik te achterdochtig en word ik te veel beïnvloed door mijn eigen ervaringen, maar ik geloof geen ene moer van die belangeloze medewerking.
Er wordt mij iets te snel, iets te enthousiast geroepen dat er geen cent aan wordt verdiend. Dat klinkt edelmoedig, maar wie garandeert mij dat ècht helemaal niemand er iets aan verdient? Verder bestaat er nog iets anders, iets dat een stuk moeilijker aantoonbaar is. En dat is indirecte winst.
Door alle publiciteit, en aandacht, Gerard’s gezicht die constant op televisie verschijnt, de mogelijk toenemende verkoop van zijn eerder uitgebrachte CD’s. Allemaal moeilijk aanwijsbaar, wellicht onbedoeld, maar zeker niet te voorkomen winst. Hij houdt er wel degelijk iets aan over.
“Ik zal het nummer nooit meer zingen,” zei Gerard Joling joviaal. Daar heeft hij een punt. wat dat betreft geloof ik hem volledig. Want zingen, dat deed hij op de avond van de verkiezingen namelijk ook niet. Hij bewoog slechts zijn mond op het ritme van zijn eigen ingeblikte stem. Dus die belofte kan hij makkelijk nakomen. Desnoods komt hij vanaf nu elke dag op televisie. Hij zingt niet, hij beweegt alleen zijn mond maar en wiegt wat heen en weer op het ritme van de muziek.
Toch ga ik er vanuit dat er ooit een dag komt dat hij het nummer écht zal willen zingen. Maar dan heeft Pim dat zo gewild, zal Gerard dan zeggen.
Op een kwade dag brak ineens de pleuris uit. Want het nummer ‘At your service’ was in een week tijd wel héél erg hard gestegen en bijna kreeg Gerard spijt dat hij er geen cent aan mocht verdienen. Maar toen bleek dat honderden singles waren opgekocht, mogelijk door Gerard’s eigen platenmaatschappij.
Probeerde iemand wanhopig de single op nummer één te krijgen? Onder het mom at your service, Gerard? Dat werd natuurlijk in alle toonaarden ontkend. Die exemplaren waren specifiek bedoeld voor mensen die de single via internet zouden gaan bestellen. Zijn er dan zóveel singles nodig? Ja, want stel je voor dat mensen uit emotionele overwegingen meerdere exemplaren zouden gaan bestellen!
Wat wel een beetje verdacht is, maar waar ongetwijfeld ook een heel goede verklaring voor te bedenken is, is dat de singles via het reguliere verkoopkanaal en dus tegen verkoopprijs werden aangeschaft – en niet voor inkoopprijs.
De ‘het maakt mij niet uit maar ik wil persé op nummer één’ ruzie is daarmee weer een beetje bijgelegd en de single mag nu gewoon de Mega Top 100 in. Iedereen tevreden. Alleen de extra exemplaren, het beruchte internetvoorraadje, wordt niet meegeteld.
Ik ben benieuwd, maar weet één ding heel zeker: het nummer zal niet zo hoog eindigen als wijlen Pim Fortuijn.
