Dit bericht is bestemd voor de toekomst. Zeg een eeuwtje na nu, ik kijk niet op een jaartje meer of minder. Een eeuw lijkt lang, bijna een eeuwigheid voor een gewone sterveling zoals jij en ik. Toch stelt honderd jaar op de enorme ladder van de menselijke evolutie net zo erg veel voor. Het is nog minder dan een treetje.
Er is een kleine kans dat iemand over honderd jaar deze column leest. Zo ja, dan zal het vrijwel zeker via een verre opvolger van internet zijn. Ik zocht voor de lol in de usenet archieven (groups.google.com) naar berichten met mijn eigen naam en kwam zodoende, tot mijn grote verassing, berichten tegen uit 1995. Berichten waar ik zelf geen weet meer van had. Oké, dat is slechts acht jaar geleden en dus nog lang geen eeuw, maar die berichten zijn wel door elk menselijk wezen, waar ook ter wereld, zomaar op te vragen!
Aangezien mensen van verzamelen houden en schijfruimte tegenwoordig goedkoop en in ruime mate beschikbaar is, zal veel van wat nu via internet bereikbaar is (en zal komen), jarenlang bewaard blijven. Misschien zelfs tientallen jaren, of desnoods een eeuw, of nóg langer. Een schat aan informatie die helaas snel gedateerd raakt, maar o zo leuk is om te bekijken. Stel je voor de grap voor dat internet al in 1905 bestond en je zomaar foto’s van het dagelijks leven, archieven van kranten, de denkbeelden van de mensen die toen leefden en wie weet wat nog meer, zomaar vanuit je luie stoel kon bekijken!
Zodoende is dit bericht bestemd voor de mensen die over ruwweg een eeuw op hun variant van internet rondneuzen. Stel dat iemand toevallig deze column tegenkomt! Een bericht van een geest, want ik mag gerust aannemen dat ik tegen die tijd niet meer zo spraakzaam ben en hooguit columns voor the underground maak. Voor “De Zombie en Zerken Krant” of zo.
Wat zal er allemaal veranderd zijn rond 2102? Er zal nog steeds een wereldwijd netwerk bestaan, dat is zeker. Televisie en PC zullen niet meer als losse apparaten bestaan. Die bouw je onderhuids in, bijvoorbeeld in een holte in de nek. Met directe aansluitingen op de “ingangen” van de hersenen. Voor levensecht geluid, beeld, tastzin, reuk, en noem maar op. Zo moeilijk is dat niet, we kunnen het op dit moment alleen nog niet uitvoeren. Dat het er komt, staat wat mij betreft vast.
Hoe zullen mensen uit de toekomst naar ons kijken? Zoals wij naar mensen in van die schokkerige, beschadigde zwart-witfilms kijken, vrees ik. Onze foto’s en kleurenfilms zien er over een eeuw net zo klungelig uit. Plat, slecht geluid en een beetje flets. Geen gevoel, geen meebeleven. Het ontbreken van het noodzakelijke “er echt bij kunnen zijn”.
Want dat gaat het helemaal worden, dat vertel ik je nu alvast. Het draait straks allemaal om het idee ergens ECHT bij te zijn. Kortom, échte reality. Veel en veel beter dan wat we nu Virtual Reality noemen. Want wie wil er nu Virtual Reality, als er Real Reality bestaat?
Toch zullen die mensen meer op ons lijken dan ze lief is. Biologisch gezien verandert de mensheid niet zo snel. Een mens van drie eeuwen geleden kan prima in onze tijd leven. Als je die als baby ontvoert en hier laat opgroeien, zul je geen verschil merken. Ik denk ook niet dat er in 2102 meer vrede zal zijn, of dat er vriendelijkere mensen zullen rondlopen. Maar wie weet, laten we hopen dat het in ieder geval niet erger wordt dan het nu al is!
Misschien kunnen ze het mij laten weten. Stel dat tegen die tijd de lang verwachte tijdmachine is uitgevonden, laat mij dan even weten hoe het jou en je tijdgenoten vergaat. Ook als je van verder moet komen dan honderd jaar. Maak gerust een omweggetje van duizend jaar of meer, ik ben erg nieuwsgierig hoe het ons (de mensheid) zal vergaan.
Misschien mag ik zelfs even met je mee om een blik in de toekomst te werpen. Kan ik er meteen een column over schrijven en wat foto’s maken.
