Het was zoooo erg. Zooooo verschrikkelijk. Een drama. Een ramp. Duizenden mensen kunnen er in zo’n stadion en dan komen er maar een handjevol opdagen. Verschrikkelijk. Een drama. Zoiets ergs hoop ik nooit meer mee te maken. En voor hem. Voor hem was het ook zo erg.
Je moet het toch eens gaan zien. Die video over Andre Hazes (senior). Vooral dit fragment, in Spanje, waar ik slechts de essentie van aangeef. Die waarin Andre’s schoonmoeder (opvallend kapsel, uitbundige kleding, bril met gouden montuur) met haar gezicht stijf van zon, zonnebank, botox, of een combinatie naar keuze hiervan, vol ontroering vertelt over de slecht bezochte concerten van haar schoonzoon Andre. Echt, de tranen stonden in mijn ogen. Van het lachen. Wat een klasse cabaretier is die vrouw. Net echt. Heel even trapte ik er in.
En nu dreigt het sprookje te eindigen. In gedachten hoor ik Andre’s schoonmoeder het drama verwoorden, met tranen in haar ogen. Haar man zit er zwijgend naast, houdt haar hand vast. Rachel is niet in beeld, die opent waarschijnlijk de enveloppe met de scheidingsaanvraag. En Andre’s schoonma raakt maar niet uitgepraat over hoe erg het allemaal wel niet voor haar was. Vooral haar laatste woorden blijven maar door mijn hoofd malen. En voor hem. Voor hem was het ook zo erg.
