Het voordeel van een kleine camera is dat je hem altijd kunt meenemen, het nadeel van een kleine camera is dat je hem altijd meeneemt. Het lijkt soms net een dwangneurose: overal en nergens neem ik dat ding mee naartoe. Overal en nergens maak ik foto’s. In amper twee jaar tijd zijn zodoende vele honderden foto’s getoond in het weerbericht van AT5 en TV-west en verschenen ze op de website van de Vereniging voor Weerkunde en Klimatologie (VWK).
Het kleinood hangt steevast aan mijn broekriem. Het zit daar niet in de weg en is altijd paraat voor onverwachte fotomomenten die, hoe kan het ook anders, altijd onverwachts optreden. Nadelen heeft een kleine camera ook. Net zoals kleine geluidsboxen onmogelijk een perfect geluid kunnen voortbrengen, kan een kleine camera geen perfect beeld maken. Er zit een piepklein lensje in en in de telestand valt er nog maar bar weinig licht op de digitale film. Ook is hij niet zo snel met scherpstellen.
Nu maak ik regelmatig voor de lol foto’s van weersomstandigheden en dan is het uitermate handig altijd een camera op zak te hebben. Een dreigende onweerslucht, een regenboog, een mooie wolkenformatie, de reflectie op een ruit of op het water; ze zijn soms maar enkele minuten optimaal te zien en als ik niet snel reageer is het allemaal alweer voorbij. Zelfs bij “gewone” wolkenluchten is timing belangrijk. De beperkingen van deze kleine camera neem ik daarom graag voor lief.
Twee weken geleden. Ik kom thuis, hang mijn jas aan de kapstok, haal mijn zakken leeg en voor ik het weet… valt de camera uit mijn handen. Kedeng, via de radiator kaatst hij zo op de stenen vloer. Snel de camera uit het beschermhoesje gehaald en gelukkig verscheen er beeld op het scherm. Daarna een foto gemaakt. Die was bewogen, maar dat kan gebeuren binnenshuis zonder flitser. Ik flits zelden en heb die dan ook standaard uitstaan.
Tijdens een tweede test blijft het scherm ineens donker. Zeg maar zwart. Even denk ik dat de CCD (de beeldsensor) kapot is, tot mijn oog toevallig op de lens valt. Stond het diafragma daarnet niet open? Nu is het in ieder geval dicht. Voor cameraleken: het diafragma zit achter de lens en bestaat uit kleine lamellen die de hoeveelheid licht bepalen die op de sensor valt; ze worden in kleine stapjes geopend of gesloten, vergelijkbaar met de pupil van een oog.
Ik hou de camera ondersteboven. Het diafragma floept open. Ik draai de camera om. Dicht. Open. Dicht. Ik tuur door de lens en zie wat bewegen. Nee! De lamellen van het diafragma liggen los in het lenshuis. Ik kan mij wel voor mijn hoofd slaan. Nooit haal ik de camera in het gangetje met zijn stenen vloer uit mijn zak. Eén keer doe ik het wel en prompt valt de camera uit mijn handen. Een camera in beschermhoes zou zo’n val trouwens moeten overleven zou je denken en de behuizing vertoont na de val dan ook geen krasje.
’s Avonds sta ik in de tuin en kijk naar een prachtige wolkenlucht. Daar sta ik dan. Binnen op tafel ligt mijn kreupele camera. Ik haal mijn schouders op, er zijn immers ergere dingen om je druk over te maken, en loop weer naar binnen. Er is post. Een e-mail van TV-west. Wegens kostenbesparing hebben ze besloten te stoppen met het gebruiken van foto’s en het weerbericht voortaan op een andere manier te presenteren. Overigens heeft AT5 een tijdje geleden soortgelijke maatregelen getroffen. Help! Wat te doen nu AT5 en TV-West mijn foto’s niet meer nodig hebben en mijn camera aan barrels ligt!
