Vandaag kwam ik Volkert tegen. Niet dé, maar één van de. Van mensen die iets misdaan hebben, sorry, ervan verdacht worden iets misdaan te hebben, wordt steevast één letter van de achternaam gebruikt. De voornaam wordt hierdoor extra benadrukt en vooral als het een weinig gehoorde naam is, krijgen naamgenoten ongewild een vreemde bijklank.
Volkert. Is dat niet die… Ik stel daarom voor om vanaf nu de verdachte V van der G te noemen. Dan zijn de Volkerts van deze wereld, op die ene zwijgzame na, van hun brandmerk verlost.
‘Verdachte’ is trouwens best een opmerkelijk woord. ‘Vermoedelijk’ is er ook zo een. De vermoedelijke dader rende weg, waarna getuigen enkele hulzen aanwezen die vermoedelijk uit het moordwapen afkomstig waren, en waar het slachtoffer vermoedelijk mee is neergeschoten.
Het enige dat zeker lijkt te zijn dat zijn de getuigen. Want nog nooit heb ik gelezen dat er vermoedelijke getuigen zijn. Dus het zijn wel degelijk getuigen, daar twijfelt verder niemand aan. Wat best vreemd is, want wat ze zagen is alleen vermoedelijk gebeurd. Terwijl de persoon die koelbloedig met een vuurwapen is doodgeschoten, wel degelijk is overleden. Vermoedelijk is dat wel zeker.
Die kogelgaten zijn trouwens vermoedelijk moeilijk weg te moffelen. Dat ze uit de ter plaatse gevonden revolver zijn, is dan weer lastig te bewijzen. Want hoe bewijs je dat de kogels waarmee iemand is doodgeschoten, uit een onwaarschijnlijk voorwerp zoals een revolver afkomstig zijn. En dan, om het helemaal onwaarschijnlijk te maken, precies uit de revolver die de verdachte nog in zijn handen houdt. Dat gelooft toch niemand!
Toch gebeurt er genoeg waar wij niet over hoeven te twijfelen. V van der G is opgepakt en zit in een cel in de Bijlmerbajes. Hij zwijgt in alle talen en zit in zijn eentje in een cel. Onder bewaking. Afgezonderd van alles en iedereen. Bekeken vanuit alle hoeken en gaten. Alsof hij al niet genoeg aandacht krijgt, zit, loopt, ligt en staat hij de hele dag in de schijnwerpers. ’s Nachts zelfs in infrarood.
Hij weigert te spreken en weigert zich ook bij zijn situatie neer te leggen. Daarom gebruikt hij een van de weinige pressiemiddelen die hem nog ter beschikking staan: hij stopt met eten. Dat doet hij trouwens wel vaker, zijn zin doordrijven, maar dan met een (vermoedelijk) vuurwapen.
Hij wil dus dat het licht in zijn cel uitgaat en ik garandeer je, als hij maar lang genoeg volhoudt, krijgt hij opnieuw zijn zin.
We laten het allemaal gelaten over ons heengaan.. Want als het hem lukt, hebben we een nieuw probleem. Mensen zijn erg nieuwsgierig. Veel mensen zien hem graag dood, maar niet voordat hij het grote geheim heeft verklapt: werkte hij alleen, of kreeg hij hulp? Was het in opdracht, of handelde hij op eigen houtje? En waaróm heeft hij het eigenlijk gedaan?
Al geruime tijd bekruipt mij een onaangenaam gevoel. Het scenario voor een thriller neemt vaste vorm aan in mijn hoofd. Een invloedrijke en gevaarlijke man wordt in opdracht van een groep andere invloedrijke en gevaarlijke mannen geliquideerd. Tegelijkertijd wordt een in zichzelf gekeerde man, noem hem een kluizenaar, uit zijn huis ontvoerd en in een cel geduwd. Zorgvuldig afgezonderd van de buitenwereld.
Volgens een strikt draaiboek dat nauwgezet wordt doorlopen, wordt via de media valse informatie verspreid: de verdachte zwijg, hij wil het licht uit hebben, hij wil geen cameratoezicht, hij stopt met eten. Uiteindelijk sterft hij. Iedereen kijkt machteloos toe hoe de koelbloedige misdadiger alle touwtjes in handen heeft. Of dat lijkt te hebben.
Terwijl in werkelijkheid de kluizenaar machteloos is. Opgesloten in een isoleercel. Met niemand contact behalve met zijn ontvoerders, waaronder zijn zogenaamde advocaat. Ze geven hem geen eten meer. Na enkele weken komt de laatste pagina van het draaiboek in zicht. Hij leeft nog. Amper, maar hij leeft.
Het duurt allemaal te lang, en dus geven ze hem nu ook geen water meer.
“Verdachte overlijdt in cel na wekenlange hongerstaking en neemt geheimen met zich mee,” koppen de kranten even later.
Wat een verhaal! Wat een boek! Hoewel? Het is te onwaarschijnlijk. Wie trapt daar nou in. Zo’n scenario gelooft echt niemand, het is vermoedelijk veel te verdacht.
