Geplaatst op

Column: Eruit die tandjes!

Half februari is het zover. Dan zit Laura (6) precies een jaar op zwemles. Inmiddels sta ik er niet meer bij stil dat ze zomaar in het diepe springt en haar baantjes zwemt, maar hoe anders was dat een jaar geleden!

De eerste zwemles was een drama en had veel weg van een strafkamp. Met een noodvaart werden de verplichte nummers voor het A-diploma doorgenomen. Onophoudelijk zwoegde Laura heen en weer door het zwembad. Het water stond veel te hoog, het reikte helemaal tot aan haar schouders. Veel van de kinderen waren een stuk ouder of gewoon langer dan Laura. Die hielden dat tempo wel bij, maar de drie kleinsten ploeterden er buitenadem achteraan. En de Juf? Die zag het allemaal niet, of wilde het niet zien.

Het ging pas echt mis toen Laura met haar voetje achter een drijver bleef steken en kopje onder ging. Panisch spartelde ze met beide armpjes, haar hoofd volledig onder water en een voet die muurvast zat. Eindelijk kwam haar gezicht even boven voor een snelle hap lucht. Een panische blik in haar ogen. Meteen ging ze weer kopje onder. Juf was druk in de weer met een jongetje dat een drievoudige salto oefende, verder zag ze niets en hoorde ze niets. Eindelijk schoot Laura’s voet los en ongedeerd maar huilend verliet ze vroegtijdig de les.

“Ik kan er niets mee,” zei de zwemleraar die tijdens de tweede zwemles bijsprong. Direct daarop hebben we Laura laten overplaatsen naar een andere groep. Wat een verschil! Geen bootcamp, maar leuk en plezierig wennen aan het water, leren hoe je moet zwemmen. In een mum van tijd zwom Laura als beste van de groep en mocht ze verder naar de volgende groep: zwemmen in het diepe, zwemmen zonder bandjes of andere hulpmiddelen. Trots dat ze was!

Vandaag, een jaar later. Haar voortanden zitten los en achterin haar mond zitten grote-mensen-kiezen. Al maandenlang kijkt ze uit naar het moment dat haar eerste voortand uitvalt. Eén tandje beweegt alle kanten op en kan schuin naar voren als een heuse skischans, maar wil er niet uit. Ik plaag haar vaak. Dat ik wel even een tang pak. Of een hamer. Dan blijkt dat ze ook hard kan rennen.

Komende week mag Laura proefzwemmen en als dat goed gaat, kan ze de week erop afzwemmen. Voor de zomervakantie heeft ze haar A-diploma. Dan gaat opnieuw een wens in vervulling. Zwemmen zonder bandjes. En, zoals het er nu naar uitziet, ook zonder (voor)tandjes.