“Dit is drie keer niks, waar we net waren zie je de nijlpaarden veel beter!” Dit hoorde ik twee bezoekers tegen elkaar zeggen, terwijl ze mij tegemoetkwamen vanuit iets dat op een smal, doodlopend steegje leek te zijn. Eigenwijs als ik ben liep ik toch nog even door om het met eigen ogen te zien. Dat bleek maar goed ook!
In een dierentuin fotograferen met je smartphone is nog niet zo makkelijk, ik val maar meteen met de deur in huis. Want waar je in het “gewone leven” vaak wel kunt gaan en staan waar je wilt, is dat in een dierentuin toch echt anders. Je hebt te maken met vaste looproutes en strikt afgeschermde dierenverblijven. De dieren zitten daardoor vaak best ver van je vandaan, al dan niet verscholen tussen bomen, struiken en kunstig nagebootste rotspartijen.
Allemaal obstakels
Daarnaast zijn er natuurlijk dieren waar je al helemaal niet dichtbij wilt komen, laat staan tussen wilt lopen. Afhankelijk van de inrichting van de specifieke dierentuin waar je naartoe gaat, krijg je daarom al snel te maken met hekken, tralies, gaas, slotgrachten en flink verdiepte dierenverblijven. Nog een eigenschap van dierentuinen, je moet het er doen met een beperkt aantal standpunten. Daar sta je dan ook niet vaak alleen, eerder met velen.
Niet voor niets zie je (amateur)fotografen hier dan ook bijna altijd met flinke telelenzen rondlopen. Vanaf een afstand krijgen ze een dier dan alsnog groot of desnoods beeldvullend op de foto. Nu wil groot, groter, het grootst zeker niet altijd zeggen dat je zo de mooiste foto’s krijgt. Zelf vind ik het wel zo mooi om een relevant stukje van de leefomgeving van het dier mee te nemen in een foto. Wel zo handig met een telefoon, want dan heb je die enorme telelens dus ook niet nodig :-)
Verder loop ik altijd aandacht langs of rond een verblijf om te bepalen waarvandaan de dieren het mooist zijn vast te leggen (en uiteraard ook om te ontdekken waar ze zich precies bevinden, dat wil nog weleens een zoekplaatje zijn). Liefst maak ik een foto zonder dat er gebouwen, hekken, relingen, enzovoort in beeld te zien zijn, maar ontkomen doe je er helaas niet altijd aan. Dus dan maar een compromis sluiten – zoals heel vaak bij fotografie nodig is – met zo min mogelijk of anders het minst lelijke deel ervan.
Het begint met goed kijken!
De plek waar “iedereen” staat is overigens zeker niet altijd de beste plek om te fotograferen, is mijn ervaring. Toegegeven, soms is het de plek met het beste zicht / uitzicht op een bepaalde diersoort, maar best vaak gaat het eerder om de meest vanzelfsprekende plek waar mensen (bijna als vanzelf) blijven rondhangen.
Terwijl er eigenlijk altijd meerdere uitzichtplekken zijn. Kijk daarom altijd even goed om je heen en volg vooral niet blindelings de meute! Ongeveer in het midden, recht voor een (buiten)verblijf, bevindt zich doorgaans het meest opvallende observatiepunt. Daar passen meteen ook de meeste toeschouwers in. Maar let op, want ook wat meer richting de zijkanten van het verblijf kun je doorgaans prima terecht. Vaak zijn dat wel kleinere uitzichtpunten, niet zelden met een wat onopvallender en smaller pad dat ernaartoe leidt.
Verscholen paadje
Zo ook bij dit nijlpaardenverblijf in de dierentuin van Emmen (Wildlands Adventure Zoo Emmen). In een uithoek ontdek ik een heel smal paadje waar zowaar geen bordje “alleen voor personeel” hangt. Nieuwsgierig loop ik dit paadje op en kom al snel de twee bezoekers tegen die het allemaal maar niets vinden. Teleurgesteld wil ik mij al omdraaien, maar ik wil het toch liever met eigen ogen zien. En dus loop ik eigenwijs door.
Het eindpunt blijkt overdekt, nogal klein en een beetje aan de donkere kant. In de wand zitten wel enkele openingen met uitzicht op het “rotstuintje” van de nijlpaarden. Helaas zit er stevig gaas voor de openingen en daar weer voor zijn dikke houten spijlen aangebracht. Niet verwonderlijk, want je staat hier pal naast het dierenverblijf. Slechts enkele meters voor mij liggen drie nijlpaarden in het zonnetje te dutten!
Tussen de spijlen door
Dus ja, een erg mooi uitzicht, bijzonder dichtbij de nijlpaarden. Veel dichterbij ook dan op het hoofduitzichtpunt waar momenteel een ware mensenmassa staat. Simpelweg omdat de nijlpaarden zich op dit moment precies op het verst verwijderde punt bevinden – en dat is dus toevallig luttele meters naast mij! Mooier dan hier krijg je ze echt niet te zien!
Probleem is alleen: hoe maak ik hier nu een foto van? Gelukkig is op een plek als dit een smartphone meer dan ideaal. De lens van de camera is namelijk superklein. Eerste uitdaging: de houten spijlen. Die zitten vlak naast elkaar en de opening ertussen is smaller dan mijn telefoon (rechtop). Dat los ik op door de telefoon schuin tussen de spijlen door te wringen, dus met de ene zijkant iets meer naar voren dan de andere zijkant. Eenmaal voorbij de spijlen kan ik hem wel gewoon recht naar voren richten en zelfs naar de “liggende stand” draaien.
Gaas uit beeld
Tweede uitdaging: nu zit het fijnmazige gaas nog voor mijn telefoon. Dus ik zie vooral een metalenraster waar de telefoon vrolijk op focust, met erachter wat vage massa’s die nijlpaarden of net zo goed een stel grijze rotsen zouden kunnen zijn. Wel handig dat ik zo mijn telefoon niet per ongeluk tussen de nijlpaarden kan laten vallen.
Nu komt het grote voordeel van die kleine lens. Door de telefoon zo dicht mogelijk tegen het gaas te houden (let op: net niet ertegenaan!) en vervolgens steeds een paar millimeter te verschuiven – heen en weer, maar ook op en neer – lukt het uiteindelijk om het gaas nagenoeg volledig uit beeld te weren. Nu zijn de nijlpaarden levensgoot te zien! Nogmaals, let er goed op dat je niet langs het gaas schuurt, om te voorkomen dat je lens, telefoon, of hoesje beschadigt.
Helaas bedacht ik mij thuis pas dat ik beter een foto van deze situatie had kunnen maken. Dan zie je namelijk pas echt goed hoe enorm klein die opening tussen de houten spijlen is en hoe enorm fijnmazig het raster erachter is. De telefoonlens had niet gek veel groter moeten zijn of het was mij niet eens gelukt. Iets voor een volgend bezoek dus! ;-)
Echt de moeite waard
Klikkerdeklik en ik heb een mooie verzameling nijlpaardfoto’s. Foto’s die waarschijnlijk weinige andere bezoekers hebben kunnen maken, simpelweg omdat ze niet eventjes hiernaartoe zijn gelopen. Overigens zijn er vaak ook nog allerlei leuke doorkijkjes te vinden langs een verblijf, dus tussen de standaard observatieplekken in. Denk aan een doorkijkje langs een boom, struik, of overhangende tak. Een mooie voorgrond zo met een dier een stukje verderop. Let erop dat je focust op het dier en niet op de voorgrond die alleen als sfeerelement dient.
Update: Ter illustratie: kort geleden heb ik op een bouwplaats in Maastricht gefotografeerd, tussen een dik doek en een metalen raster door. Op deze foto lijken de openingen breed (omdat ik met de camera vlakbij zit), maar het waren echt smalle spleten en het stijve canvas werkte ook niet mee. Ik kon nog maar net de spijlen uit beeld weren.
