Een gestolen navigatiesysteem kan voor veel ellende zorgen. Niet zelden staat de dief je huis al leeg te halen, nog voordat je ontdekt dat je auto vol glas ligt. Hij hoeft alleen maar ‘navigeer naar huis’ te kiezen, en omdat hij weet dat jij eerst langs Carglass en het politiebureau rijdt, hoeft hij zich niet te haasten. Je bent letterlijk ver van huis.
Steeds meer navigatiesystemen houden een zogenaamd broodkruimelspoor bij. Het apparaat laat zien waar je je nu bevindt en die gegevens worden ook in het geheugen bewaard. Terwijl jij je verplaatst ontstaat zo een heel spoor. Jouw spoor.
Zodoende kun je altijd zien wanneer je waar bent geweest, hoe hard je er reed (of liep) en via welke route je er bent gekomen. Dat je drie keer over de rotonde bent gereden en vijf keer de verkeerde afslag hebt genomen, kun je vanaf vandaag niet meer geheim houden. Het spoor kun je achteruit afspelen: handig als je op de terugweg exact dezelfde route wilt volgen. Wel zo prettig in een donker bos met onverharde wegen die niet eens op de kaart staan.
Erg handig allemaal. Tenzij je minder goede bedoelingen hebt. Lees: als je iets te verbergen hebt. Bijvoorbeeld als iedereen denkt dat je aan het werk bent, maar je rijdt al jaren lang elke woensdagmorgen stiekem ergens anders heen. Of je hebt een streng dieet en heel toevallig loopt jouw spoor dagelijks langs de McDonalds. En dan niet over de snelweg, maar door de McDrive.
Een bankovervaller die netjes zijn sporen wist, maar niet aan het ingebouwde navigatiesysteem van de vluchtauto denkt, heeft een probleem. In het geheugen van het apparaat staat tot op de seconde nauwkeurig waar hij allemaal is geweest. Het hobbelige bospad naar de bergplaats van de buit, het ommetje langs zijn huis omdat hij zijn bivakmuts was vergeten, het treinstation waar hij zijn maten heeft afgezet.
Een navigatiesysteem weet alles. Een verdachte kan hooguit nog ontkennen dat hij het was die in de auto zat, maar… op het aanraakscherm zijn vast sporen te vinden die dat tegenspreken.
