Elk jaar kijk ik er weer naar uit: de korte periode waarin de Daslook weelderig bloeit en zo de bosbodem bedekt met een uitgestrekt wit tapijt. Toegegeven, de Japanse kersenbloesem die vlak ervoor in bloei staat is ook erg fraai, maar toch geef ik de voorkeur aan Daslook. Gelukkig bloeien ze dus niet gelijktijdig, waardoor je met gemak beide op de gevoelige plaat, sorry sensor kunt vastleggen.
Tot mijn grote schrik blijkt Daslook niet alleen te worden bewonderd (door ernaar te kijken en de geur op te snuiven) en vastgelegd (met smartphone of andere camera). Sommigen gaan een stukje verder, door Daslook te plukken, helaas ook in gebieden waar dat helemaal niet is toegestaan…
Toegegeven, op het filmpje (op sociale media) ziet het er best schattig uit. Een jongedame met een rieten mandje aan haar arm paradeert met een stralend gezicht midden in een zee aan witte bloemetjes. Hier en daar bukt ze en knipt met een schaartje een paar van de lange bladeren af en drapeert deze netjes in haar mandje.
Ondertussen vertelt ze dat dit hier gewoon is toegestaan. Want volgens haar bestaat er alleen een ongeschreven regel en die is dat je niet meer meeneemt dan je strikt (voor jezelf) nodig hebt. Volgens haar is dat geen enkel probleem, want zoals ze zelf zegt: er staat hier zóveel Daslook, dat kan onmogelijk uitgeput raken.
Daslook leek een tijdlang behoorlijk buiten mijn bereik te liggen. Ik wist dat het in het Savelsbos in Zuid-Limburg te vinden is, maar dan moet je natuurlijk wel net op het juiste moment op de juiste plek zijn. Dat is nog best lastig als je in Amsterdam woont.
Op zich komen wij geregeld in Zuid-Limburg, maar meestal niet tijdens de (optimale) bloei en dan nog zitten we er ook niet echt in de buurt. Dus dan moet je het wel héél graag willen, om er speciaal voor langs te gaan, en er zijn al zóveel andere leuke dingen te doen in Zuid-Limburg…
Gelukkig kwam ik er al snel achter dat Daslook ook in ruime mate in het Amsterdamse Bos is te vinden. Kijk, dat ligt al een stukje dichter bij Amsterdam ;-) Nu is dat bos best wel groot, ongeveer duizend hectare, naar men zegt zelfs drie keer groter dan Central Park in New York.
Met enig online puzzel- en speurwerk kon ik zowaar de precieze locatie achterhalen en dat bleek vlakbij een plek te zijn waar ik al zo’n dertig jaar best wel regelmatig langs loop of fiets. Dus ook hier geldt, net als bij het Savelsbos, je moet er toevallig maar net op het juiste moment zijn.
Echt nooit geweten of vermoed dat het daar “vlak om de hoek” letterlijk vol met Daslook staat. Laat staan dat het allermooiste en meest fotogenieke gedeelte op een behoorlijk “verborgen” plek zit weggestopt.
Maar het wordt nog gekker… Want pas afgelopen jaar (2023) ben ik erachter gekomen dat er zelfs midden in Amsterdam Daslook te vinden is! Nu ja, wel ver buiten het centrum, diep in een buitenwijk, dat dan weer wel. Dat ik dit te weten ben gekomen, is puur en alleen te danken aan het hierboven genoemde Daslook-pluk-filmpje!
Grappig detail: heel toevallig woon ik daar in de buurt, en dus bleek ik met een fietsritje van luttele minuten midden tussen de Daslook te kunnen staan! (figuurlijk, ik loop er natuurlijk niet doorheen) Toch wel een verschilletje met het Savelsbos, ja zelfs met het Amsterdamse Bos waar ik best weleens naartoe en doorheen fiets (wat alleen heen en terug al een aardig ritje is vanaf huis).
Het parkje is wel heel klein. Het is een heemtuin, dus je loopt er zo doorheen. Een verborgen parel is het, zo vlak naast een drukke doorgaande weg en midden tussen de bebouwing. Want de Daslook groeit en bloeit hier tierig! Een perfect locatie om ervan te genieten, en voor wie dat wil om foto’s te maken. Ik kan mij er met gemak meerdere uren vermaken.
Maar Daslook plukken en opeten, hoe zit dat dan? We gaan even terug naar de “ongeschreven regel” uit het filmpje. Want spijtig genoeg weet ik dat er bij letterlijk élke ingang van deze heemtuin een best wel in het oog springend bord staat met daarop een aantal huisregels. Twee ervan zijn: (1) blijf op de paden, en (2) pluk niets. Dat zijn officiële, geschreven regels, die volledig haaks staan op de zogenaamde ongeschreven regel die in het filmpje wordt geopperd.
Alleen al het dwars door de Daslook paraderen om een plukfilmpje op te nemen, heeft zichtbare schade achtergelaten. Ik ben namelijk op precies dezelfde plek geweest en zelfs weken erna was nog precies te zien waar deze dame een paar keer heen en weer heeft gelopen. Want ja, een filmpje opnemen, dat lukt meestal niet in één keer.
Er was zodoende een heus hazenpaadje ontstaan, dwars door een veld vol met bloeiende Daslook. Een paadje met platgestampte Daslook als ondergrond. En dat alleen maar om een paar blaadjes te oogsten. Wat sowieso helemaal niet nodig is, want dat plukken kan heel eenvoudig vanaf één van de vele officiële paadjes die er toch al lopen. Plukken dat dus helemaal niet is toegestaan op deze locatie, ik herhaal het nog maar eens.
Het dwars door een bloemenzee lopen was natuurlijk ook alleen maar bedoeld om een leuk filmpje op te nemen, dat snap ik ook wel. En kijk, de paar blaadjes die ze heeft weggeknipt, die zal echt niemand missen. Het is wel een geluk bij een ongeluk dat ze blijkbaar niet al te veel volgers heeft, of in ieder geval geen volgers heeft die haar “raad” blindelings opvolgen. Want anders was het in deze heemtuin binnen de kortste keren een erg saaie en kale boel geworden, met al die wildplukkers.
Ps. Natuurlijk bestaan er best wel locaties waar je wel Daslook mag plukken, dus doe het dan gewoon daar. Het is in Nederland geen beschermde plant meer, zo lees ik.
