Geplaatst op door

Column: Pieper

Ik stap uit de metro en werk mij via de overvolle trap naar beneden, terwijl een indringend gepiep steeds luider wordt. Brandalarm! In de hal kijk ik nerveus om mij heen. Nergens is rook te zien, laat staan vlammen. Nog niet althans.

Onder dit metrostation bevinden zich een paar winkeltjes die efficiënt zijn weggewerkt in het talud. Gezien het drukke tijdstip lopen en staan overal plukjes mensen, al dan niet met een telefoon in de hand. Ik ontwaar zelfs twee mensen die mét elkaar praten, een zeldzaamheid. Niemand lijkt het alleen te horen. Die niet-te-negeren-en-o-zo-irritante-pieptoon-die-overduidelijk-van-een-brandalarm-afkomstig-is. Niemand. Behalve ik.

Verder lezen Column: Pieper
Geplaatst op door

Column: Geduld

Het is rond twaalf uur als ik enkele boterhammen uit de diepvries haal en op het rooster in de magnetron leg. Het apparaat begint te zoemen en de bevroren sneetjes draaien vrolijk rond. Ze worden vanaf boven beschenen alsof ze zich op een podium bevinden. ‘Wil je smeerkaas of wil je worst op je brood?’ vraag ik het éénkoppige publiek van tweeëneenhalf jaar dat op een stoel naast het aanrecht op mij staat te wachten. Zo kan ze alles overzien.

‘Of worstje?’ antwoord ze op vragende toon. Ik leg Laura uit dat ze moet kiezen. Het is namelijk een vraag en het idee is dat je moet kiezen uit de twee mogelijkheden: ze kan smeerkaas op haar brood krijgen, òf gekookte worst. ‘Snap je?’ vraag ik haar na mijn uitvoerige uitleg. Laura knikt met een wijze blik. Goed dan, daar gaat ‘ie weer: ‘Wil je smeerkaas, of wil je worst?’ Ze kijkt me vrolijk aan en zegt: ‘Of worstje?’

Verder lezen Column: Geduld