Met een strippenkaart in mijn hand geklemd storm ik een filiaal van Blokker binnen. Precies op het moment dat ik het kartonnen strookje behoedzaam langs een rijtje koffiemokken in het schap laat gaan, spreekt een verkoopster mij aan. ‘Goedemiddag, ik zoek een mok van acht strippen,’ licht ik behulpzaam toe. ‘Deze zijn of slechts vijf strippen, of ze zijn langer dan acht strippen en ik heb per se een mok van acht strippen nodig. Heeft u die toevallig?’
Ik moet toegeven, het trekt wel meteen de aandacht. Je moet er ook toevallig maar eentje bij je hebben, zo’n strippenkaart. Tot aan de achtste strip is de lengte ervan exact tien centimeter, waarvoor dank aan de ontwerper van de strippenkaart. Meetlintjes, rolmaten, linialen, ik vergeet ze altijd mee te nemen als ik ergens een bepaalde maat nodig heb. Nou is dat in winkels als Praxis en Hema makkelijk opgelost, door gewoon even op de juiste afdeling een meetlintje te lenen en het precisiewerktuig na afloop weer netjes terug te hangen. Maar ja, ik sta bij Blokker.
Het is te gek voor woorden, heb je net een Senso-koffieapparaat gekocht, zit iedere keer het hele aanrecht vol spetters. Want onze koffiekopjes zijn nogal laag en dat koffiekreng sputtert en spettert lustig in het rond. Voor je het weet bedekt een crema-laagje de volledige keuken. We hebben ook koffiemokken, maar die zijn juist weer te hoog, dus die passen er niet onder. Slechts twee behoorlijk oude en gehavende mokken, ooit gekocht bij Hema of Blokker, passen exact. Op de millimeter.
Daarom de oude mok even opgemeten, tien centimeter dus, en als eerste naar Hema. Helaas. De koffiemokken zijn hier echt veel te hoog. Was het dan toch Blokker? Meteen maar even door dan. Hier zijn mokken in allerlei vormen en maten te vinden, maar stripje acht zit er natuurlijk weer net niet bij. Of toch wel? Met een aantal mag-het-ietsie-pietsie-meer-zijn-mokken loop ik dan toch maar richting kassa. Het moet maar passen, probeer ik mijzelf te overtuigen.
Bij de afdeling afvalbakken is een echtpaar in een geanimeerde discussie verwikkeld over… afvalbakken. Altijd leuk om nog even rond te blijven hangen met de oren wijd open. Het discussiepunt blijkt de juiste maat te zijn. Past ‘ie of past ‘ie niet? Behulpzaam bied ik mijn strippenkaart aan en loop door naar de kassa. Verbouwereerd staren ze mij na.
