‘Het gaat niet goed tussen ons.’ Met natte ogen kijkt Patrick mij aan. Een radeloze blik in zijn ogen. ‘Carla en ik gaan waarschijnlijk uit elkaar. Zeventien jaar getrouwd, weet je. En dan zegt ze ineens dat ze niet meer van me houdt. Zeventien jaar!’
Mistroostig schudt hij zijn hoofd. ‘Kijk, ze heeft vanaf het begin haar twijfels gehad. Of ik het wel helemaal voor haar was. Ze heeft last van zomerdepressies. In het voorjaar wordt ze neerslachtig, maakt zich druk over haar lichaam. Of ze nog aantrekkelijk genoeg is voor mannen. Maar toen ze een kind van me wilde dacht ik dat het goed zat, dat ik haar definitief voor me gewonnen had.’
Ik kijk hem aan en hij kijkt naar mij. Pijn straalt uit zijn ogen en al zijn poriën. Afwezig speel ik met het roerstaafje van mijn bekertje koffie.
‘Toch had ik het mis. Drie kinderen, Kees. Dan denk je toch dat ze voor je gaat!’
Geen winterdepressie maar een zomerdepressie, dat hoor ik voor het eerst. Ik knik bedachtzaam, laat het nog even tot mij doordringen. ‘Ze lijkt onzeker van zichzelf, maakt zich druk om wat andere mannen van haar denken. Zoekt ze bevestiging?’
Hij knikt gelaten. ‘Als ik haar zeg dat het aan haar ligt, al die twijfels, wil ze me niet geloven. Ze zegt dat ze iets mist in onze relatie. De vonk, die is er in het begin niet geweest en die mist ze. Nu ineens, na al die jaren! Ze denkt dat ze de verkeerde man heeft gekozen. Dat beseft ze ineens. Nu ze verliefd is op iemand anders.’
‘Iemand anders?’ vraag ik verbaasd.
Glimmende ogen. ‘Ja, er is een ander.’
Een vonk, verliefdheid en het idee zeventien jaar geleden iets gemist te hebben. ‘Getrouwd en drie kinderen. Dan laat ze haar hoofd toch niet op hol brengen door de eerste de beste verliefdheid?’ Mistroostig schud ik mijn hoofd.
‘Ik vertel het je maar meteen: het is nog erger. Ze is verliefd op de buurman. En hij op haar. We deden veel dingen samen, wij en de buren, maar sinds enkele maanden is Carla verliefd op hem. Carla is een bloedmooie vrouw en daar kan Dries gewoon geen weerstand tegen bieden.’
‘De buurman had wel zin in een avontuurtje…’
‘Nee! Hij is echt verliefd op haar. Ze hebben alleen geknuffeld. Geen sex. Eerlijk niet, dat heeft ze gezworen.’
Een verbaasde frons. ‘Maanden van verliefdheid, alleen gevuld met kusjes?’
‘Ik geloof haar. Sex, dat zou ze nooit doen. De buurvrouw wist het trouwens al langer. Hij heeft haar vaker belazerd.’
‘Die buurman van jou is Casanova himself. Geen betrouwbare partij om je huwelijk voor op het spel te zetten. Ziet je vrouw dat niet?’
‘Hij is écht verliefd op Carla. Dit keer is het serieus. Carla wil bedenktijd, ze weet zich geen raad met haar gevoelens. Daarom gaan we misschien een tijdje uit elkaar. Om te bepalen of zij met hem of met mij doorgaat.’
‘O? En wat vind jij zelf?’ Of gaat ze er blindelings vanuit dat de keuze aan haar is en mijn vriend Patrick haar met open armen ontvangt als ze voor hem wenst te kiezen.
Een dag later ontmoet ik Patrick opnieuw.
‘Dries, je weet wel, mijn buurman, heeft Carla de bons gegeven. Hij houdt te veel van zijn eigen vrouw. Ze houden vanaf nu afstand. Carla weet zich geen raad met haar gevoelens en heeft tijd nodig om uit te maken wat ze wil. Dus gaan we toch tijdelijk uit elkaar.’
‘Het lijkt mij dat er twee zaken spelen,’ zeg ik, nadat ik zijn woorden tot mij heb laten doordringen. ‘Allereerst moet ze bepalen of ze met jou verder wil. Dat is immers de bron van haar twijfel. Het tweede punt is van ondergeschikt belang. Dries is slechts de spreekwoordelijke druppel. Nu is het jouw buurman, morgen de sportleraar. Ze twijfelt vanaf het begin aan jullie relatie en Dries heeft haar slechts over de streep getrokken. Ze moet kiezen. Verder met jou en kalverliefdes zoals deze de baas blijven, of tot de conclusie komen dat jij niet degene bent waarmee ze verder wil. Toch?’
Ik kijk hem vragend aan, maar Patrick hoort mij al niet meer.
De dag erna.
‘Die bedenktijd, daar zie ik vanaf. Rietje, de buurvrouw dus, heeft haar man Dries voor het blok gezet. Hij moest kiezen en heeft voor Carla gekozen. Rietje en Dries gaan definitief scheiden.’
‘Dan zie ik het somber voor je in, Patrick. Als jouw vrouw en de buurman maandenlang heimelijk verliefd zijn, het grote geheim sinds kort geen geheim meer is en de buren gaan scheiden, is het hek definitief van de dam. Dries is het huis uitgezet en weet dat een mooie vrouw – jouw vrouw – gewillig voor hem klaarstaat.’
Patrick kijkt mij met glimmende ogen aan en schudt zijn hoofd.
‘Het spijt me, binnen twee dagen zoeken ze elkaar op.’
Patrick schudt resoluut zijn hoofd. ‘Echt niet!’
Weer een dag later.
‘Het is definitief. We gaan scheiden. Carla heeft voor hem gekozen. Ik heb fouten gemaakt. Ik ben niet de man die ze zoekt. Ze wil een man die alles voor haar regelt. Een man die tegengas geeft, tegen haar ingaat. Ik geef haar te vaak haar zin, verwen haar te veel. Dat was mijn fout. Ik wil veranderen, voor haar.’
Ik kijk Patrick vermanend aan. ‘Ik vrees dat Carla een andere man wil dan jij bent. Je moet blijven wie je bent en je niet anders voordoen dan je bent. Een rol spelen, dat hou je geen huwelijk lang vol. Pas dan is ze écht met de verkeerde getrouwd.’
‘Vrouwen willen een man die ze beschermt. Die tegengas geeft en ze vertelt hoe hij het wil hebben.’
‘Sommige, Patrick, sommige vrouwen. Niet allemaal. En nu?’
‘Dries zit op een flatje. Rietje heeft hem het huis uitgezet. Carla heb ik gisteren de hele dag niet gezien. Ze komt alleen nog ‘s nachts thuis.’
‘Ze zit vast ergens op een flatje,’ flap ik eruit. Zijn flatje uiteraard.
‘Nee. Ze voelde zich rot en wilde een avondje uitgaan. Ze gaat niet naar hem toe, echt niet hoor, dat doet ze niet.’
Krap een dag later.
‘Ze is bij hem. Sinds de dag dat Dries op zijn flatje zit. Daar hebben ze wilde sex, en niet alleen nu, eigenlijk doen ze het al die maanden al. Ze heeft het na lang aandringen toegegeven. Ze was niet eerlijk tegen mij. Het lijkt erop dat ik haar niet kan vertrouwen.’
Goh. Wat een verrassing.
‘Ik wil haar niet meer. Ik heb het helemaal gehad met haar. Ze wilde een man die beslissingen nam. Welnu, ik heb haar resoluut de deur uitgezet, met kop en kont beetgepakt en naar de flat van Dries gebonjourd. Nu ziet ze in dat ik wél beslissingen neem. Alleen is ze mij nu definitief kwijt. Opgeruimd staat netjes. Als zij de beslissing niet neemt, neem ik hem. Precies zoals ze zelf zegt dat ze wil dat een man zich gedraagt.’ Hij kijkt mij schuin aan. ‘Wat denk je, kan ik haar nu terugkrijgen?’
Langzaam zak ik weg in mijn stoel.
Voetnoot: helaas is dit geen verzonnen verhaal, maar letterlijk hoe het gegaan is.
