SACD oftewel Super Audio Compact Disc is een nieuwe standaard met een ongekend hoge geluidskwaliteit. Kies uit het ouderwetse tweekanaals stereo, of het super-de-luxe multi-channel audio met maar liefst zes volledig gescheiden kanalen met een frequentiebereik van 20 tot 20.000 Hertz. Smul smul smul!
Het was 1985 toen ik mijn eerste cd-speler kocht. Er bestonden toen maar liefst twee modellen van Philips. Bijna twaalfhonderd piek (gulden) kostte het apparaat bij BCC in Den Haag en dat ik van mijn schamele loontje van mijn eerste baantje kocht.
Daar stond het ding dan eindelijk in mijn kamer te glimmen, op een verder lege plank. Wat nu? Op naar de platenwinkel, eventjes wachten tot mijn voorganger klaar was met kijken en dan met veel wikken en wegen één CD uitzoeken in het riante rek van wel één bij één meter. Inderdaad, er was nog amper iets om uit te kiezen! En ook alleen nog maar AAD, maar ach, wie kent nu nog de termen AAD, ADD en DDD?
Waarom CD? Vanwege de superieure geluidskwaliteit. Fabrikanten hebben ons in de beginjaren van de CD herhaaldelijk ingeprent dat LP’s slecht zijn. Het kon en moest allemaal beter en mooier. Digitaal. Ruisloos. Tikloos. Solide. Verpakt in zo’n leuk klein plastic doosje. En dat schijfje glimt ook zo mooi!
Maar toen ging het mis. Ineens bedacht iemand MP3. Oftewel: sloop driekwart van de geluidskwaliteit uit jouw CD en vestig de aandacht op hoe klein het resterende bestandje wel niet is geworden. Lekker makkelijk hoor, want zo’n bestandje kun je de hele wereld over sturen, plus de nummers van al jouw cd’s passen ineens met gemak in een mapje op je harddisk. Je zou je bijna afvragen waarom al die extra geluidsinformatie die op een CD staat nodig is. Je hoort immers toch geen verschil. Toch?
Nou, ik dus wel. MP3 klinkt dankzij de gigantische compressie namelijk voor geen meter. Het verschil tussen een CD en een Minidisk of DCC (kent u die nog?) is al zo groot en MP3 is nog eens zó zwaar gecomprimeerd dat de hoge tonen domweg worden afgekapt. Hoofdpijn krijg ik ervan. Het klinkt alsof mijn speakers zijn opgeblazen. Zonde, zonde, zonde.
En nu heeft men dus SACD bedacht. Een nóg betere kwaliteit dan CD. Dolby Surround 5+1 beschikt dan wel over zes kanalen, maar het merendeel daarvan is slechts een “hulpkanaal” met een klein frequentiebereik. Vooral geinig voor geluidseffecten bij films. SACD daarentegen heeft zes volledig gescheiden kanalen met een volledig (hoorbaar) frequentiebereik. Alsof je midden tussen de muzikanten zit! Genieten met een supergrote G.
Maar dan nu de hamvraag. Zit iemand hier wel op te wachten? Jazeker! De massa zit zelfs kwijlend te wachten: tot ze hun Super Audio CD’s op de PC kunnen vermalen tot nietige MP3-bestanden, die ze vervolgens als bulk op de MP3-speler van de Lidl plaatsen. Want het verschil hoort toch niemand…
