Schermen. Ik heb er iets mee. Of het nu om een telefoon, een mp3-speler of een camera gaat, ik wil een scherm zonder krassen. Krassen zijn lelijk. Krassen leiden af. Helaas blijk ik krassen aan te trekken. Amper uit de doos schampte ik met mijn nieuwe mobiele telefoon langs een muur. Een ijsbaan na een dagje schaatsen, dat was de uitwerking van structuurverf op het tere scherm.
Van de zomer kocht ik een handheld (update 2022: een computer op zakformaat). Zittend in de tuin klapte ik het kleinood open, trok de stift uit de behuizing en schreef op het scherm. Een aanraakpen heeft een bolletje van zacht plastic, dat speciaal is bedoeld voor het kwetsbare aanraakscherm. Toch? Helaas voerde een windvlaag blijkbaar wat fijn stof aan en dat veranderde de stift in een graveerpen. Die eerste tekst, die staat er vandaag de dag nog steeds. Zelfs als je de batterijen eruit haalt.
Een kennis met dezelfde handheld gebruikt gewoon een ballpoint. Ik waarschuwde hem nog, vertelde vol vuur over kwetsbare aanraakschermen en krassende ballpoints. Na enig schouderophalen legde hij de pen neer en ging met zijn vingernagel verder. Het moet aan mij liggen, want zelfs na maanden is zijn scherm als een rimpelloze vijver.
Gelukkig ben ik niet de enige met krasvrees. Er is een levendige handel in tubetjes polijstmiddel en plastic beschermlaagjes. En dan die beschermhoesjes. Door onze angst voor krassen, gaan de meest prachtig vormgegeven en peperdure gadgets een levenlang gehuld in afgrijselijke en vooral saaie hoesjes. Feitelijk zie je nooit hoe mooi die apparaatjes zijn, nou ja, heel even toch, als je ze net hebt gekocht. Tussen doos en beschermhoes in, zeg maar.
En waar doen wij het allemaal voor? Na hooguit een jaar of twee kopen wij nieuw speelgoed, en belanden de afdankertjes op Marktplaats en Ebay. Voor een luttel bedrag doen wij apparaatjes van de hand die er nog fonkelnieuw uitzien: we hebben ze al die tijd gekoesterd voor de nieuwe eigenaar.
Gelukkig bestaat er een betere oplossing. Sinds kort maak ik mij niet meer druk om krassen. En het is heel raar: sinds die tijd heb ik geen kras meer gezien. Een zakcamera, mijn nieuwe telefoon, ik ga er behoorlijk onvoorzichtig mee om. Ze zitten los en zonder beschermhoes in mijn jaszak, samen met kras-uitlokkende voorwerpen zoals sleutels, een zakmesje, een metalen pennetje en wat kleingeld. Het resultaat? Geen enkele kras. Helemaal niets! Dat is best wel kras.
