Geplaatst op

Column: Vleugellam

Je kent ze vast wel. De blinkende auto’s met bumpers die bijna het asfalt schampen en een lak die dagelijks verwend wordt met poetskatoen. Achter het stuur een jonge vent, eigenlijk nog een knul, met een zwaard boven het hoofd. Van Damocles wel te verstaan, vanwege het ‘verzwaard puntensysteem’. Verder een donkere zonnebril op de neus, moet ook wel, achter al dat getinte glas. maar weer wel met de zijraampjes open, alsof je anders als omstander de dreunende bassen niet hoort…

Ze staan eigenlijk nooit helemaal stil, die auto’s. Zelfs niet bij een stoplicht. Het gaspedaal wordt er ingedrukt tot een diep gebrom via de dubbele rioolpijp de auto verlaat. Als de vreugdekreet van een leeuw die net uit de dierentuin is ontsnapt (want ja dat imponeert…). Of een boer die van iets te diep omhoog komt borrelen. Hierbij schuift het pronkstuk enkele millimeters op, waarna het gas snel weer wordt losgelaten, zodat het hele ritueel zich weer kan herhalen.

Pas bij het wegrijden loeit de motor echt flink, maar nog steeds komt de auto hooguit een stap verder. Om even later met nog meer gebrul en geknal alsnog weg te stuiven, alsof de motor nu toch echt aan een grondige revisie toe is. Na luttele seconden is alleen het reuzenhandvat op de achterklep nog te zien.

Vandaag stond er voor het eerst eentje wel volledig stil. Dat was een heel raar gezicht. Het voertuig stond zelfs midden op de weg. Alhoewel, toch vergiste ik mij. Hij stond helemaal niet stil. Het kroop, nee slóóp vooruit, millimeter voor millimeter. Je moest heel goed kijken om te zien dat er enige beweging in zat. De wagen deed dat ook nog eens diagonaal over het wegdek. Wat was er aan de hand? Het bleek heel simpel.

Iedereen woont ergens, ook jongelui met bumpers tot op de grond. Maar met zo’n pronkstuk verandert zelfs de kleinste hobbel in een uitdaging. En een verkeersdrempel in een onneembare barrière. Lees: een wel héél erg dure bobbel in de weg. Die arme auto was in één klap compleet vleugellam. Dat maakte de motor wel flink aan het brullen, wat heel begrijpelijk is. Ik vond het toch een beetje gênant en reed daarom maar snel door.