Een lange rit met de auto. Om Laura (6) een plezier te doen nemen we haar nieuwste CD mee. Ik start de motor. De CD schuift de speler in. Langzaam rijd ik de straat uit. Op wat motorgeronk en ongeduldige vragen van Laura na, blijft het angstaanjagend stil in de auto.
Gesputter. Getik. Een harde klik. De speler spuugt de CD weer uit. Elvira trekt een mouw over haar vingertoppen en poetst tot het schijfje meer glimt dan ooit. Een herkansing. Er klinkt geratel. Getik. Opnieuw komt de CD naar buiten. Er begint mij iets te dagen. Ik had het kort geleden namelijk ook, met een van mijn eigen CD’s. Het is de schijvendictator!
De schijvendictator bepaalt waar ik mijn CD’s mag draaien. Zo is voor mij beslist dat het o zo handige apparaat genaamd computer, niet bedoeld is om muziek af te spelen. De speler in mijn toch niet zo oude auto, hij is net een jaar, voldoet ook niet. Het eenvoudige alles-in-één-spelertje op Laura’s kamer komt al helemaal niet door de strenge selectiecriteria heen. Blijft er nog over: de heel erg oude CD-speler in de huiskamer. Dus al met al is er voor mij bepaald dat er één plek in huis is, waar Elvira, Laura en ik naar onze muziek mogen luisteren. Alle andere spelers weigeren de beveiligde CD’s af te draaien.
Weet je hoeveel geld die krengen kosten? Alsof zo’n schijfje van witgoud is gemaakt! Ooit heb ik gezworen nooit een beveiligde CD te kopen. Laten dicteren op welk apparaat ik die schijf wel en niet mag afdraaien, het is toch te gek voor woorden! Helaas ben ik er een paar keer met open ogen ingelopen. Want het staat alleen ergens onderaan op de achterkant in heel kleine letters vermeld. Beveiligd tegen kopiëren, me hoela, ik mag blij zijn dat ik er sowieso geluid uit weet te persen! En ik mag mijn dochter van zes uitleggen dat een malloot haar schijfje ongeschikt heeft gemaakt om op haar eigen kamertje af te draaien.
Ik eis naar mijn muziek te mogen luisteren waar ik dat wil. Thuis, in de auto, met de MP3-speler lekker lui op het strand. Deze afspeelblokkering is belachelijk. O, en leg mij het volgende eens uit. Waren CD’s niet zo duur omdat er zoveel gekopieerd werd? Deze CD is niet te kopiëren, maar er zeker niet goedkoper op geworden. Inmiddels kan Laura’s CD de prullenbak in. Het schijfje blijkt niet zo goed bestand tegen kinderhanden. Een paar simpele krasjes op de juiste plek en ook op de enige overgebleven afspeelplek in huis, zwijgt het ding nu als het graf. De als oerdegelijk aangeprezen schijf, is door een kleuter in een handomdraai om zeep geholpen.
Een vriendje van Laura heeft precies dezelfde CD, maar dan illegaal, dus zo solide is die beveiliging nu ook weer niet. Hij heeft hem voor een fractie van de prijs gekocht, kan hem gewoon kopiëren en ook nog eens afdraaien waar en op welk apparaat hij maar wil.
