Auteur: Kees Krick

‘Het gaat niet goed tussen ons.’ Met natte ogen kijkt Patrick mij aan. Een radeloze blik in zijn ogen. ‘Carla en ik gaan waarschijnlijk uit elkaar. Zeventien jaar getrouwd, weet je. En dan zegt ze ineens dat ze niet meer van me houdt. Zeventien jaar!’

Ik heb een toelichting beloofd in mijn vorige column Diepzeeduiken met ColumnX. Want wie rijdt er nu zomaar zijn auto een wak in. Welnu, dat wak was er eerst nog helemaal niet. Jeroen heeft dat helemaal zelf gemaakt. Ik kon er niets aan doen, het enige dat ik deed was wijzen: ‘Iets meer naar rechts graag, daar is het diepste gedeelte.’ Het was immers Jeroen’s auto en niet die van mij.

IJs kent vele nadelen. Ik wil me op dit moment beperken tot twee. Allereerst, het ziet er verraderlijk stevig uit – en zolang dit eerste opgaat heb je geen idee wat eronder verstopt zit. Maar laten we bij het begin beginnen. Samen met Jeroen, eindredacteur van ColumnX, ben ik een dagje met de auto op pad om foto’s te maken.

Een collega woont in Durgerdam, een schilderachtig plaatsje aan het IJmeer vlakbij Amsterdam. In een monumentale dijkwoning met prachtig uitzicht over het water. Ik vroeg hem of er misschien al ijs lag. Hij keek mij bevreemd aan. Een dag later kreeg ik een bevestigend antwoord van hem. Dus zo zie je maar weer, ook op een mooi uitzicht raak je na verloop van tijd uitgekeken.

Beste Bibi en Mark. Jullie kennen mij niet, maar ik wil jullie – een beetje laat misschien – prettige kerstdagen toewensen. Namens jullie kennissen die ons een kaartje stuurden. Eigenlijk hebben ze ons helemaal geen kaart gestuurd, maar we ontvingen hem wel. Want een correcte postcode op de enveloppe betekent nu eenmaal niet dat het in de juiste brievenbus belandt.

Het is zes uur in de morgen. Het is donker. Het is koud. Het regent. Ik ben vrij, maar vooral erg slaperig. En het ergst van alles: ik ijsbeer nogal ongedurig door het huis en de adrenaline giert door mijn bloed. Laat mij vertellen waarom.

In de media wordt melding gemaakt dat wij klagen over de inhoud van onze kerstpakketten en als we er geen krijgen, klagen we nog harder. Waar ik werk worden de kerstpakketten uitgedeeld tijdens de kerstborrel. Daar kan ik dit keer niet bij zijn en wat schetst mijn verbazing, de volgende dag op het werk sta ik oog in oog met een clean desk.

Ik wist niet dat zóveel mensen kunnen zingen, of in de veronderstelling zijn dat ze dat kunnen. Idols. Eindelijk een commercieel en toch leuk programma. Veel is er geschreven en gezegd over zowel kandidaten als jury. Maar niet alles.